Hoe kun je een ton per jaar verdienen? Dat willen we allemaal wel! Jaap Beemsterboer (81) deelt hoe hij dat deed.
Deze maand interviewde ik een heel bijzondere gast voor mijn rubriek: mijn opa Jaap Beemsterboer (81). Jaap deelt hoe hij een ton per jaar verdiende en zijn beste ondernemerslessen die nog steeds werken.
Luister hier het hele gesprek:
1. Kan je je even voorstellen?
“Ik ben Jaap Beemsterboer. Ik ben geboren op 19 oktober 1939 in Heemskerk. Ik ben de oudste van tien kinderen. Mijn vader was bakker, mijn moeder was huisvrouw. Op zaterdagen werkte ik als kleine jongen al mee in de bakkerij, na de zaterdagsschool. Ik heb toen geleerd: ik word geen bakker. En dat ik een eigen huis moest hebben. Dat hadden mijn ouders ook, dat was een stukje zekerheid. Verder waren we simpele mensen.”
2. Wat voor opleiding heb je gevolgd? Wat was je eerste baan?
“Ik ging naar de lagere school, daarna de MULO. Ik was 15 jaar toen ik slaagde, twee dagen later begon ik met werken bij de Amsterdamsche bank, voor 100 gulden per maand. Eerst op de boekhouding, later als hulp-kassier. Daarna ging ik in militaire dienst, waarna ik weer ging werken bij de Amsterdamsche bank. Ik werd officieel kassier, heel wat voor een jongen van toen 22 jaar. Ik was één van de jongste kassiers van Nederland. Hier leerde ik dat elke cent belangrijk is.
Naast mijn werk bij de Amsterdamsche bank, studeerde ik op eigen initiatief in de avonduren. Ik volgde twee cursussen boekhouding, assurantiecursussen A, B en C, en een bankcursus. Ondertussen ben ik getrouwd. Daarnaast ging ik in de avonduren aan de slag als boekhouder voor een assurantiekantoor. De eigenaar vroeg me na een tijdje voor hem te komen werken. Na drie jaar ben ik overstag gegaan. Dit was een assurantiefinancieringskantoor. Ik deed vooral autoverzekeringen, persoonlijke leningen en hypotheken.”
3. Kan je beschrijven hoe je carrière zich heeft vervolgd?
“Via mijn baan kwam ik in contact met de Westland Utrecht Hypotheekbank. Daar deden wij de hypotheekaanvragen. Ze hadden een vacature. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Ik begon daar als hypotheekinspecteur Noord-Holland Noord. Alle hypotheekaanvragen in dat gebied moest ik controleren, bezorgen en ik moest er ook voor zorgen dat er meer aanvragen binnenkwamen. Ik ging langs bij makelaars, banken, grote accountantskantoren, aannemers, etc. Ik was redelijk succesvol. Inmiddels was ik circa 30 jaar en hadden mijn vrouw en ik ook al een eigen huis, en twee kleine kinderen.
Bij Westland Utrecht groeide ik door. Ik kon goed verkopen. De omzet steeg met 60-70%. Dat viel op bij het hoofdkantoor. Ik kwam op de marketingafdeling terecht om anderen te leren verkopen. Toen ik bij Westland Utrecht begon, verkochten ze 500 miljoen hypotheken per jaar. Toen ik op de marketingafdeling ging werken, steeg dat naar 1 miljard, toen ik wegging was het 3 miljard per jaar.”
4. Hoe vond je al die klanten?
“We verspreidden veel folders. Er stond in hoe hypotheken werkten, en we boden als één van de eersten een risicoverzekering aan. Binnen een week kon ik de offerte leveren, en na nog een week was het rond. Destijds werd vooral naar het huis gekeken. Als het huis in goede staat was, kreeg iemand een hypotheek (in ieder geval tot 75% van de marktwaarde). Uiteindelijk werd ik verkoopdirecteur van heel Nederland.
Helaas ging het op den duur niet zo goed meer bij Westland Utrecht. De huizenmarkt zakte in elkaar en de woningprijzen daalden met 20%. De rentes liepen op tot 11-12%. Dit was eind jaren 70. Ik werd van de verkoop gehaald; er was niets meer te verkopen.”
5. Waarom en wanneer besloot je uiteindelijk voor jezelf te beginnen?
“Ik werd directeur bij Troostwijk. Ik was verantwoordelijk voor de interne organisatie en acquisitie. We waren met drie directeuren. Ik was klein aandeelhouder; ik kreeg circa 10% van de aandelen. Het was dag en nacht werken, maar het ging wel zeer goed. Ik haalde o.a. de Nederlandse middenstandsbank binnen, nu de ING. We moesten meteen uitbreiden, zoveel aanvragen taxaties en veilingen kwamen er binnen. Vijf jaar lang groeide Troostwijk verder. Ik wilde o.a. uitbreiden naar Frankrijk, maar de grootaandeelhouder vond dat te snel gaan. Ik zei: koop me maar uit. Ik had op dat moment circa 15% van de aandelen. Ik werd uitgekocht in geld en in werk; ik kreeg een aantal opdrachten mee. Dit was het moment dat ik voor mezelf begon.”
6. Wat ging je inhoudelijk doen?
“Bij Troostwijk had ik gezien hoeveel winst er gemaakt werd als er panden en bedrijven ingekocht (tegen liquidatiewaarde) en weer als going concern verkocht werden. De grootste kans zag ik bij opvolgingsproblemen; mensen die hun bedrijf wilden verkopen omdat ze met pensioen wilden, maar geen opvolger hadden. Ik kon deze ondernemers helpen om hun bedrijf goed te verkopen. Ik kon hun bedrijf op waarde schatten en had door mijn grote netwerk snel een koper gevonden. Ik pakte dan circa 5% van de opbrengst. Bij een bedrijf van een miljoen, is dit 50.000 euro.
Soms moest ik wel eerst het bedrijf ‘opruimen’; de administratie, het magazijn, debiteurenbeheer. Voor die taken werd ik betaald, dus ik verdiende dan twee keer aan een klant. Soms verkocht ik ook nog een deel van de voorraad; dat deed ik weer via mijn vorige werkgever Troostwijk. Ik ontving dan een commissie over de veiling.
Voor een client kocht ik eens een hele partij (zo’n 400.000) kamerjassen op. Ik verkocht deze in ‘vliegende winkels’. Mijn vrouw Ria runde dan die tijdelijke winkels met een paar vriendinnen. Na een klein half jaar was alles verkocht. We zitten inmiddels in het begin van de jaren ‘80.
7. Hoe verliepen jouw jaren als ondernemer?
“Mijn bedrijf liep meteen goed. Ik kon het bijna niet aan. Ik heb goed verdiend. Het eerste jaar was een topper. In die tijd draaide ik 250.000 gulden. Een ton gulden was destijds al veel. We hebben er mooie huizen van gekocht. We gingen en gaan redelijk vaak op vakantie. Ik werkte wel 70-80 uur per week, met veel auto-uren. Ik was dan ook één van eersten bij Troostwijk met een telefoon in de auto. Alles kon, maar het was bikkelhard werken. Als eigen baas werkte ik ook 70-80 uur per week.
Soms zag ik een bedrijf dat ik moest verkopen, maar besloot ik het zelf te kopen. Daar had ik het geld voor. Zoals bij Bonenkamp. De verkopers en kopers kwamen er niet uit. Ik kocht mezelf toen in vanuit mijn bedrijf. Eén van de oorspronkelijke eigenaren bleef om de zaak te runnen. Na een paar jaar verkocht ik het bedrijf weer aan enkele medewerkers.”
8. Ging er ook wel eens wat mis?
“Ik heb eigenlijk geen slechte jaren gehad. Wel ben ik eens opgelicht. Ik had twee heftrucks verkocht, die in termijnen werden betaald. Na de eerste termijn heb ik de heftrucks, noch de man meer gezien.
Eén van mijn bedrijven, Bonenkamp, is ook eens afgebrand. Gelukkig was ik goed verzekerd. Mijn vorige werkgever Troostwijk stond die middag nog op mijn terrein om te helpen. Goede relaties zijn key.”
9. Wat heeft jou zo ver gebracht, denk je?
“Goede verkoop en redelijke oplettendheid, hebben me ver gebracht. Ik neem risico’s, maar weeg die altijd goed af.
Als kind droomde ik er niet van om ondernemer te worden. Dat kwam pas later, toen ik de potentie zag tijdens mijn tijd bij Troostwijk.
Wel was ik in militaire dienst al ondernemend. Ik kocht een doos gevulde koeken voor een dubbeltje, en verkocht dan twee doosjes voor een kwartje. En als kind maakte ik slingers van bloemenkoppen, en verkocht die aan Duitse toeristen.
Ik heb altijd groot durven dromen. Ik wist op jonge leeftijd al dat ik ooit een groot huis op een heuvel zou hebben. Dat werd het huis in Frankrijk, toen ik begin 50 was.
En goede contacten. Ik werk alleen samen met iemand met wie het klikt. Je werkt intensief samen met iemand.”
10. Wat doe je met zoveel geld?
“Ik ben geen fan van zelf beleggen op de beurs. Ik investeerde liever in bedrijven. Ik heb nu wel aandelen en obligaties, maar het is niet mijn hobby. Ik heb daarom een vermogensbeheerder. Ik wil niet elke week naar de koersen moeten kijken.”
11. Op je 72ste ben je gestopt. Je had veel eerder kunnen stoppen. Waarom pas op je 72ste?
“Ik vond het te leuk om te stoppen, maar op een gegeven moment wilde ik toch meer tijd hebben om te genieten van mijn oude dag.
Vakantie stond wel altijd op één. Bij elke nieuwe agenda, plande ik direct een paar weken vakantie in. Dat was heilig, al moest ik tot 4 uur ‘s nachts door werken om alles af te hebben voor de reis.
Vroeger was er geen internet, zelfs geen mobiele telefoon. Als je op vakantie ging, was je echt even offline. Die tijd was nodig. Tijdens werkweken was ik altijd bereikbaar, ook in het weekend.”
12. Hoe stopte je je bedrijf?
“Op mijn 72ste heb ik het bedrijf verkocht. Ik heb nooit personeel in dienst gehad. Wel huurde ik specialisten in, zoals een accountant die mij hielp om bedrijven te analyseren. Mijn bedrijf hing daarom erg aan mij. Toen ik mijn bedrijf afbouwde, heb ik meer en meer klanten laten gaan. Persoonlijke relaties zijn moeilijk te verkopen.
Mijn BV had nog een compensabel verlies wegens de herwaardering van de panden van Bonenkamp. Die BV heb ik aan een andere onroerend goed man verkocht. Majobel BV heb ik geliquideerd (gestopt). Het geld dat er nog in zat, had ik er al uit gehaald. Van het geld hebben we ons huidige huis gekocht. We geven ook wel eens wat weg, we gaan nog altijd veel op vakantie, we hebben een auto gekocht.”
13. Is het moeilijk om nu niet te werken?
“Nee. Ik heb het helemaal losgelaten. Soms zie ik nog iets waarvan ik denk ‘als ik tien jaar jonger was, had ik het nog wel gedaan’. Maar je raakt ook uit je circuit. Veel mensen met wie ik destijds werkte, zijn ook gestopt of overleden.”
14. Wat keerde je jezelf uit?
“Ik keerde mezelf destijds 100.000 gulden uit. De rest bleef in de zaak zitten. De BV werd rijk. Daarmee kon ik bedrijven kopen. Mijn inkomen hield ik gelijk. Uiteindelijk is het denk ik wel €100.000 geworden. Maar het grootste deel heb ik altijd geïnvesteerd.”
15. Wat is de grootste deal die je ooit hebt gesloten?
“Dat was in mijn eerste jaar als ondernemer al. Een echtpaar wilde hun chipsfabriek verkopen, omdat ze naar Frankrijk wilden. Een buurman van mij, die hetzelfde werk deed als ik, vroeg ik om advies. Hij wist direct een koper. Hij bood direct een miljoen meer. De kopers waren zeer gelukkig. Voor meer dan 10 miljoen gulden ging het bedrijf weg. Ik kreeg een leuk percentage.
Per jaar deed ik gemiddeld 20 opdrachten, maar meestal slechts een of twee grote. Als je een autobedrijf verkocht, verdiende je misschien 10.000 euro.
Soms verloor ik ook geld. Dat investeerde ik ergens in, maar kreeg ik het niet goed verkocht. Dat hoort erbij.”
16. Wat zou je met de kennis van nu anders doen?
“Achteraf gezien had ik eerder voor mezelf moeten beginnen, maar ik was er niet klaar voor. Ik had misschien ook wel meer tijd voor mezelf moeten nemen, maar ik vond het te gezellig. Ik nam wel drie keer per jaar vakantie. Dat was zeker in die tijd echt veel.”
17. Waar ben je trots op?
“Ik ben trots dat ik het lef had om te investeren in grote bedrijven. Je moet het wel durven.
Geld heeft mij niet veranderd. Ik ben ook wel eens wethouder geweest, heb in de gemeenteraad gezeten. Mijn drive is plezier. Ik vond het gewoon leuk. Met zo’n netwerk kom je bovendien nog eens ergens.
Relaties onderhouden is ook mijn talent. Ik zorgde altijd voor een goede band met de verkopers. Als het bedrijf om 8:00 uur open ging, stond ik er ook. Ook in Maastricht.”
18. Hoe onderhield je al die contacten?
“Op maandag. Elke maandag nam ik vrij om te netwerken. Praatjes maken, koffie drinken, etc. Ik ging ook maandelijks naar seminars, om te netwerken. Vroeger kreeg je een ledenlijst wie er allemaal aanwezig waren, die gebruikte ik. Ik ben ook lid geworden van Kiwanus. Er is altijd iemand in je netwerk die weer iemand kent. Negen van de tien keer zat ik daardoor later met de juiste persoon aan tafel. Alles is acquisitie.”
19. Als je met alle ervaring die je hebt nu een ton zou willen verdienen, wat zou je doen?
Ik zou weer in bedrijven gaan. Als ik nu een ton moest uitgeven, zou ik 20.000 euro investeren in vijf bedrijven. Spreiden is heel belangrijk. Houd zaken en prive ook altijd goed gescheiden. Anders ga je zelf met je bedrijf ten onder. Ga ook nooit uit elkaar met ruzie. Onderhoud je contacten. Je komt elkaar altijd weer tegen.”
20. Laatste tips?
“Koop een eigen huis. Wees grootaandeelhouder, dan heb je de regie. En spreiden. Als er iets fout gaat, heb je niet meteen problemen. Wed nooit op één paard. Je grootste klant mag maximaal 25% van je inkomen opleveren. Je moet streng zijn. Als je niet genoeg werk hebt, kan je die keuze vaak niet maken. Dan kies je vanuit tekort. En ik was altijd erg op de penning. Debiteurenbewaking is heel belangrijk. Een dag na de betaaltermijn belde ik op waar het geld bleef. Negen van de tien keer was de dag daarna het geld binnen. Als je te makkelijk bent, verlies je te vaak.”
Eh, 500 miljoen hypotheken per jaar en later 1 miljard? In euro’s misschien, niet in aantallen, zoals het er staat.