Op persreis naar Kea, een onbekend Grieks eiland vol historie, mythes en magie(?)
Ik ken geen Grieken, maar voor mij is mijn gastvrouw Anaïs de ultieme belichaming van een Griekse vrouw. Anaïs is een hartelijke, spirituele verhalenverteller die autorijdt met één hand en praat met twee, ook langs de afgrond van Kea. Als theatrale, praatgrage wervelwind vindt Anaïs mij heerlijk ‘cool, calm and grounded’, zo zegt ze meerdere keren tijdens onze dagen samen. In werkelijkheid ben ik verstijfd. Van binnen ben ik paniekerig en gaan mijn gedachten alle kanten op. Van “houd je handen aan het stuur en kijk voor je” tot de tientallen to-do’s die ik nog moet afwerken… Ja, vooral alles wat ik eigenlijk zou moeten doen. Ik kan niet ontspannen en niet genieten op dit relaxte Griekse eiland. Op Kea kom je jezelf tegen, simpelweg omdat er niets anders is. De rust is eerst conforterend, tot je je er na een paar dagen wel aan over moet geven, eindelijk dat hoofd leeg kan maken en Kea kan waarderen zoals ze is.
Bewoners Kea: “kom hier niet!”
Kea is geen bloedmooi eiland, maar heeft een buitenaards landschap en een magische sfeer. Het is uiteraard Anaïs die mij laat kennismaken met de magie van Kea. Misschien had ik het anders wel nooit begrepen. Kea is een doodstil eiland bestaande uit heuvels en begroeide rotsen en de bezienswaardigheden zijn op één hand te tellen. Toch is het eiland – misschien daardoor? – geliefd onder de Grieken. Veel van hen hebben er een vakantiehuisje om in de zomermaanden te ontsnappen aan het drukke en hete Athene. Kea is vanaf de Griekse hoofdstad slechts in twee uur te bereiken – eerst met de auto of bus en daarna met de ferry. Massatoerisme bestaat hier niet en als het aan de bevolking ligt gaat dat ook nooit gebeuren. De bewoners van Kea zijn veelal intellectuelen die juist de rust en puurheid van het eiland kunnen waarderen. In plaats van te gaan voor het grote geld bewaren zij liever de huidige sfeer op het eiland. Een dappere stap. En dat terwijl de nadelen van massatoerisme vaak eerst moeten worden ervaren voor er maatregelen tegen worden genomen. Op Kea laat men gewoon nog de autosleutels in het contact zitten en kan de wc-deur niet op slot. Een prachtige gewoonte waaraan ik me snel en graag aanpas.
Toeren over het eiland
Ferry naar Kea
De haven van Kea
Ibi-Tzia
Net als Ibiza heeft Kea twee ‘kanten’; een glamourous kant en een relaxte kant. Al is glamourous – vergeleken het hedendaagse Ibiza – wat overdreven. Laten we zeggen dat Kea is wat Ibiza tientallen jaren geleden was. Ibiza before it was cool. Tzia dus, de naam die door locals voor Kea wordt gebruikt. Net als het Spaanse eiland trekt Kea bezoekers aan die tot zichzelf willen komen, spirituele verdieping zoeken en graag doen aan yoga en meditatie. Anaïs speelt hier op in met haar villa’s Als Marmarei en yogagroepen en rustzoekers zijn bij haar aan het juiste adres. Het is de energie van Kea die het eiland volgens Anaïs zo geweldig maakt. Ik voel alleen mijn eigen energie, in de vorm van stress.
Maar het is niet gek wat de zelfbenoemde Griekse – goedaardige – heks beweert. Als er een land is waar spiritualiteit, sterke verhalen en ultiem vakantievieren samenkomen, is het Griekenland natuurlijk wel. Het is het land van de mythes, goden en geschiedenis, en van lekker eten en drinken. Ik kan me voorstellen dat dit voor velen een betekenisvolle plek is. De ultieme plek om verdieping te zoeken en vooral – in mijn geval – jezelf tegen te komen en er sterker weg te gaan.
Anaïs vertelt dat veel toeristen op Kea ‘eerst nog vast zitten in hun matrix’, de routine van het Westerse leven, maar dat ze na een paar dagen Kea ontdooien en ontspannen. Ik kan het me op dat moment nog niet voorstellen. Die andere toeristen zijn wellicht geen eigen baas en hebben gewoon vakantiedagen opgenomen voor hun trip. Hun werk gaat niet door en zij hoeven geen mails te beantwoorden en persberichten te versturen terwijl er ondertussen een ‘relaxt eiland’ ontdekt moet worden. De rust van Kea doet me meer kwaad dan goed. Ik ben alleen op het eiland met mijn duizend gedachten en to-do-list.
Anaïs steekt een kaarsje aan
Villa Als Marmarei
Kerkje op Kea
Wat Kea met me doet
Als ik de feiten op een rijtje zet moet ik echter concluderen dat Kea toch ook op mij een bepaalde kracht uitoefent. Als ik zondag aankom in mijn hotel op het vaste land voel ik me ontspannen, gelukkig en tevreden. Ook maandag gaat het nog goed met me. Ik doe wat werk, lunch met souflaki in havenstadje Lavrio en neem de veerpont naar Kea, waar ik hartelijk word ontvangen door Anaïs. Voor mijn gevoel stap ik de set op van Mamma Mia, waar zeilbootjes in de haven liggen en echte Grieken bijkletsen op de terrassen. Als Anaïs me meeneemt naar de plaatselijke supermarkt en ik daar zelf naartoe mag rijden in een gehuurde auto is mijn local dream compleet.
Dinsdag begint Kea op me in te werken. Ik heb enorm veel werk te doen, heb de laatste weken al weinig werkvrije dagen gehad en als dan ook nog de wifi hapert en we een druk programma hebben, weet ik even niet meer waar ik het zoeken moet. Kea is het ultieme eiland om niets te doen, om bij te komen en te leven in het moment. Maar als je eigen baas bent, er tien klanten op je wachten en je ondertussen op persreis bent, gaat dat niet zo makkelijk. Ik wil wel loslaten, maar kan het niet. Deadlines zijn deadlines.
Half ontspannen
Natuurlijk had ik het beter moeten regelen, want fulltime werken en fulltime genieten gaan niet samen. Zelfs parttime werken en parttime ontspannen is geen goede combi, want zoiets als half ontspannen bestaat natuurlijk niet. Ik had een pauze moeten nemen en al mijn werk voor die tijd af moeten hebben, maar dat lukte niet. Het was simpelweg te veel. En een vervanger heb ik (nog) niet. Wijze les één, die ik eigenlijk al lang wist: het wordt tijd om versterking te zoeken. Ik kan en wil mijn bedrijf niet meer alleen aan. Gelukkig begint ze volgende week.
12:00 uur? Ouzo!
Met AnaÏs bij Leon, het symbool van Kea
Villa Als Marmarei
Als ik objectief naar Kea, mijn accommodatie en de activiteiten kijk, heb ik het weer enorm getroffen. Terwijl ik dit schrijf kijk ik vanaf mijn villa uit over de heuvels tot ver over de zee. Andere eilanden doemen op aan de horizon. Zeilboten varen langs. Dinsdag heb ik gezwommen bij een prachtig strand in een verlaten baaitje. Gister heb ik een boottocht om het eiland gemaakt en deed Kea me opeens aan Schotland denken, al ben ik daar nog nooit geweest. En elke dag eet ik de heerlijkste dingen, zoals olijven, feta, calamaris, gegrilde vis en salades. Zoals gezegd is Kea de ultieme chilplek. Het enige dat me tegenhoud om te chillen en te genieten ben ik zelf.
Yoga-lessen op Kea
Nu ik dit eenmaal besef (cliché – en het is heus niet dat ik daar eerst totaal blind voor was), word het al makkelijker om los te laten. Zeker als de wifi woensdag weer beter werkt en ik wat werk heb kunnen verzetten. Maar ook mentaal word ik sterker. Op de yogamat heb ik geleerd dat je tijdens yoga moet leven in het moment. Wat je nog moet doen komt later wel. Op de mat kun je toch niets anders doen. Dat herhaal ik veelvuldig tegen mezelf op Kea. Ondanks dat je nog veel moet doen, kan je het simpelweg nu niet allemaal doen. En als je daar niet mee kunt leven had je niet naar Kea moeten gaan. Ik ben er nu eenmaal, er vallen geen doden en volgende week werk ik weer extra hard voor mijn klanten.
Bootje varen
Kea is één groot uitzichtspunt
Godin Anaïs
In alle rust viel de onrust in mezelf gewoon des te meer op. Ik ben te druk. Dat weet ik. En de oplossing is onderweg. Gelukkig besefte ik dat nog net op tijd om nog even te genieten van Kea en de vriendelijkheid en gastvrijheid van Anaïs. Dank voor de wijze lessen, Kea, and thanks for introducing us, AnaÏs!
Praktisch
In ruim drie uur vloog ik met Transavia naar Athene. De eerste nacht sliep ik bij Grecotel Cape Sounio, op een uur rijden van de Griekse hoofdstad. De volgende dag nam ik vanaf Lavrio de ferry naar Kea, wat ruim een uur varen was. In de haven van Kea kun je een auto huren bij Leon. Zeker nodig, want openbaar vervoer is er bijna niet en de afstanden zijn te groot om te lopen. Op Kea sliep ik drie nachten bij Als Marmarei, aan de oostkant van Kea.
Kapitein van Kea Divers
Mijn uitzicht
Een oud amfitheater
Restaurants en activiteiten:
- Restaurant To Perasma – gourmet Grieks
- Restaurant Piatsa – traditioneel Grieks
- Restaurant Magazes – visrestaurant in de haven
- Restaurant I Strofi Tou Mimi – visrestaurant aan het strand
- Kea Divers – ook voor boottours
Met dank aan
- Villa Als Marmarei www.alsmarmarei.gr
- Visit Greece Benelux www.visitgreecebenelux.nl
Had jij al wel eens van Kea gehoord?
Mooi verhaal! Ik had een zelfde soort ervaring op Evia.
Warm verhaal ! Kan ik begrijpen want was er al 2 x, waaronder laatste maal in 2012.
Er zijn nog zulke eilandjes, maar ik ga ze toch niet “verklikken”. Ik zou zegen ga gewoon op zoek naar de kleine eilandjes, ver van de platgetreden paden !