Vega-challenge: hoe is 30 dagen geen vlees bevallen? 4

Een koe in Waddenland

Op 28 mei besloot ik abrupt 30 dagen ‘vega te gaan’. Hoe is mijn vega-challenge bevallen? En hoe nu verder? Ik praat je bij!

Eind mei deed ik een pr-klus voor Dag Hamburgerdag en keek ik eindelijk de docu The Cowspiracy. Deze twee gebeurtenissen leidden ertoe dat ik zondag 28 mei besloot om met mezelf een vega-challenge aan te gaan. Totaal 30 dagen zou ik geen vlees (en vis) eten. Vooral om eens te kijken hoe erg het nou eigenlijk zou zijn om vega te zijn, en om te zien waar ik tegenaan zou lopen of dat het me juist heel erg mee zou vallen. Inmiddels is het (bijna!) 30 dagen later en deel ik mijn bevindingen graag met jullie.

Is het me gelukt?

Laat ik beginnen met het verlossende antwoord op de veel gestelde vraag: JA, het is mij gelukt! Ik heb eigenlijk nooit daaraan getwijfeld, want als ik iets zeg dan doe ik het ook. Zeker als het maar voor 30 dagen is. Ik heb 30 dagen lang geen vlees gekocht of besteld, en in plaats daarvan 30 dagen lang vega gegeten.

Gerookte makreel

De reacties op de challenge

Een onderwerp als vlees (of juist geen vlees), daar heeft bijna iedereen wel een mening over. Niet gek, want iedereen eet wél vlees of juist géén vlees. Mijn challenge leverde dan ook talloze reacties op (voor mijn doen) van zowel voorstanders als critici. Sommige mensen wensten me enkel succes, anderen sloten zelfs aan (mijn moeder!). Ik kreeg steunbetuigingen, suggesties voor een bestaan als flexitariër en zelfs suggesties voor een bestaan als vega(n), Hieronder een greepje uit de (veelal positieve) reacties (veelal van mede-vega’s).

“Geen challenge toch. Mis je niks aan.”

“Don’t ask me why I am a vegan, ask yourself why you are not.” (Deze vond ik wel sterk, want veel mensen eten toch vlees omdat ze dat simpelweg gewend zijn.)

“Wat bij mij heeft geholpen in ‘moeilijke’ tijden is het kijken van documentaires. Cowspiracy is inderdaad een goeie. Wat zeker ook helpt is Earthlings (je bent gewaarschuwd, heel confronterend, je houdt het waarschijnlijk niet droog).” 

“Cool dat je het probeert.”

“Het beste werkt volgens mij je realiseren hoe subjectief smaak is en dat jij je direct na het eten al bijna niet meer realiseert wat je hebt gegeten en aldus ‘gesmaakt’.”

“Eigenlijk is het net als voor een roker. Stoppen en volhouden, weten dat (gemanipuleerd) vlees nooit goed is voor je lichaam en het klimaat. It’s all in the mind ?.”

Grappig vind ik het dat de ‘negatieve’ reacties vooral in real life kwamen en niet op de blog of social media. Vooral vrienden en familieleden waren wat sceptisch, maar wellicht omdat ze mij toch echt als vleesliefhebber kennen (en zij dat ook zijn). “Dat zou ik echt niet kunnen” of “dat zou ik echt nooit willen” waren de meest gehoorde commentaren op mijn besluit.

Wat vond ik moeilijk en wat viel mee?

De challenge is mij eigenlijk vooral meegevallen. Ik heb zelden een bestaan als vegetariër overwogen omdat ik heel erg van vlees (en sommige vis) houd. Een abrupt vleesloos bestaan? Dat leek me dan ook best een uitdaging. Maar eigenlijk ging het redelijk makkelijk. Vooral niet in huis halen, dan is het thuis geen kunst. De echte problemen kwamen buiten de deur.

Foodfestivals, etentjes en bbq’s

Mijn eerste ‘vega-weekend’ had ik maar liefst een foodfestival, een etentje én een bbq. Op het foodfestival liep het water me in de mond bij het zien van de lekkere Aziatische kraampjes, pulled pork, eend met hoisinsaus en vooral: BURGERS everywhere. Maar ik vond een vega-kraam en at lekker een wrap met falafel. In het restaurant bestelde ik de dag daarna een vegetarisch menu. Dat was lekker, maar niet zo lekker als de eend die mijn vriend had besteld… De bbq ging al beter. Ik was zelf de kok dus had flink wat salades gemaakt, vegetarische worsten in huis gehaald en zelfs kipsaté met kipstuckjes van de Vegetarische Slager gemaakt.

Never not bacon(?)

Grote steden, goede alternatieven

Vooral in de grote steden zijn er zat alternatieven en zijn healthy (vega) restaurantjes zelfs hip. Bij Kantien at ik een heerlijk broodje geitenkaas en bij Bagels & Beans smulde ik van een bagel caprese. En bij de Vietnamees hadden ze zelfs een hele menukaart met vegan gerechten. Oh, en dan moet je Le Jardin in Utrecht eens proberen, een restaurant waarbij groenten centraal staan. Geen kunst dat vega zijn! 😉

Persreis

Iets moeilijker werd het tijdens mijn persreis naar Waddenland. Dé specialiteit van het huis was de eerste avond een sucadebiefstuk. Als alternatief was daar een zalmfilet, maar die ‘mocht’ ik ook niet hebben. Dan maar een vegaburger zoals ik die van vroeger kende… De tweede dag was het eveneens lastig toen ik ’s morgens een bordje vleeswaren en ’s avonds een schaal met verschillende vissen voorgeschoteld kreeg. Gelukkig waren er genoeg lekkere alternatieven, maar een alternatief betekent niet altijd dat de plaats van vlees of vis kan worden ingenomen. Bovendien vind ik dat je op een persreis eigenlijk alle lokale gebruiken moet ervaren, en daar horen een sucadebiefstuk en schaal met vis zeker bij als je in Waddenland bent… Maar ik ben niet gezwicht!

Nog meer reisjes

Aan het einde van mijn vega-challenge had ik nog twee hobbels te overwinnen: een weekendje Brugge met twee vriendinnen en een perstripje naar Duitsland. In Brugge had ik vooral moeite met het weerstaan van de bitterballen op het terras en een goed katerontbijt na een avondje stappen. En de dag daarna weer 😉 Vooral als ik brak ben heb ik zin in ‘slecht’ eten, en dat ‘slechte’ eten bevat toch vaak vlees… In Duitsland stonden er gelukkig genoeg vegetarische opties op de kaart van het hotel, waarmee ik mijn laatste vega weekend overleefde. Hoera!

Vlees eten in Dordrecht

En nu?

Jaja, de vraag van vandaag: blijf ik nu vega? Of ga ik linearecta naar Beers & Barrels voor een heerlijke burger? Daar heb ik best even over zitten denken. In het begin van de challenge dacht ik soms: hé, dit gaat best makkelijk. Ik zou gewoon nu vega kunnen blijven! Maar vaak genoeg dacht ik ook: ik maak die 30 dagen vol en dan ga ik écht even genieten van een heerlijk stuk vlees. Stel je voor dat ik dat nooit meer zou proeven!?

Hoewel niet iedereen het met de volgende opmerkingen eens zal zijn, heb ik besloten om voor een middenweg te gaan. Ik vind dat een middenweg mogelijk is, ook op het gebied van vlees of geen vlees. Vanaf heden zal ik dan ook af en toe weer vlees eten, maar ik wil dat gemiddeld slechts één keer per week gaan doen. De rest van de week eet ik vegetarisch, maar één keer per week mag ik van mezelf weer gaan genieten van een broodje rosbief, een goede burger, een halve kip, bacon, eend met hoisinsaus, lamsrack, zalmfilet, sushi, tonijnsteak, Serranoham, kipsaté en whatnot. Liefst van dieren die een beter leven hebben gehad dan de meeste dieren uit de vleesindustrie, zoals de vers gevangen visjes bij t’Ailand in Lauwersoog.

Overigens even een disclaimertje voor (pers)reizen, want in sommige landen is vega zijn (voor mij) echt te moeilijk en/of vind ik het een gemis om geen (lokaal) stukje vlees te eten. Naar Argentinië zonder steak te bestellen of sushi overslaan in Japan? Dat ga ik niet doen.

Wat deze challenge mij heeft geleerd

• Dat ik best vaker zonder vlees kan dan ik dacht;
• Maar sommige dingen nog heel graag af en toe zou blijven eten in mijn leven;
• Dat er tegenwoordig veel lekkere alternatieven in de supermarkt liggen;
• Dat veel restaurants (in de steden) goede alternatieven bieden;
• Dat ik veel bewuster eet en bewuster ga genieten van vlees;
• Dat veel mensen er nog niet klaar voor zijn om ook maar één dag per week vlees te gaan eten;
• Maar als iedereen dat zou doen dat we dan een groot probleem zouden oplossen samen.

Wat vind jij van mijn challenge en conclusies? En zou jij zelf eens een vega-challenge willen aangaan of zelfs vegatariër willen worden? Waarom wel of niet?

Volg Artikel 2.55 op Facebook. Volg mij persoonlijk op Instagram en YouTube.

Barbecue in Noorwegen