Dat een powerbank onmisbaar is voor een digital nomad heb ik aan den lijve ondervonden. Niks hippe gadget; keiharde noodzaak! In dit artikel geef ik je vijf redenen waarom een powerbank lifesaver is.
WiFi en 4G zijn eerste levensbehoeften voor een digital nomad. Maar waar ben je nou werkelijk als het internet-netwerk top is, maar je smartphone of laptop out of battery is en er geen – of geen werkende – stroomvoorziening aanwezig is? Nergens! Een powerbank is dan je redder in nood. Meerdere malen ben ik geholpen door medereizigers en -nomads die wel een powerbank bij zich hadden (thanks guys!). Wat heb ik vaak gewenst dat ik voor vertrek zelf ook zo’n ding had aangeschaft. In de volgende vijf situaties kan je (en kon ik) simpelweg niet zonder.
1. Help, deadline !
In de Dominicaanse Republiek wordt mijn geduld danig op de proef gesteld als er een volle dag en nacht geen stroom is in het hele dorp. Even voor de power-kut werd me nog gevraagd of ik een artikel de volgende dag af kon hebben. Natuurlijk, ik zit op een superchille plek en het internet is top. On it! Met nog 40 procent batterij op mijn laptop, en op dat moment niet wetend dat de stroom kort daarop voor maar liefst 36 uur weg zal zijn, ga ik aan de slag. Wanneer de laptop de 10 procent aantikt en er na een halve dag nog steeds geen stroom is, biedt een mede-nomad uitkomst met zijn powerbank. Ook hij heeft uiterlijk morgen een opdracht af te hebben. Onder het genot van kaarslicht worden er twee deadlines gerockt op één powerbank. BAM!
2. Vage specialiteiten
Ergens in een pittoresk dorpje in Colombia wordt me gevraagd of ik ook ‘Paisa’ voor lunch wil. Wattuh? Iets met ‘frigoles’ (bonen) en ‘cebolla’ (ui). Hmmm, wacht even, ik vraag even aan mijn app ‘Siri’ of ze het wat specifieker kan vertalen. Of toch niet?! Batterij leeg! Weet je, doe maar gewoon. Wie niet waagt, wie niet wint. Oké, ‘Paisa’ staat dus níét in mijn top tien van lekkere gerechten. Wat ik natuurlijk allang geweten had als ik het had kunnen Googelen.
3. Date gemist
Oef wat een leuke vent, die buurman naast me in het vliegtuig. Nederlands en al acht maanden onderweg. We hebben een gezellig gesprek en wisselen Facebook-gegevens uit als we rond 18:00 uur aankomen op het vliegveld. Hoelang blijf je in Cartagena? Vind je het leuk om wat af te spreken? “Jaaaaaaahaaaaa” denk ik, maar ik zeg natuurlijk heel kordaat en cool “Ja leuk.” We delen een taxi, die ons naar de verschillende hostels brengt die we vooraf al geboekt hadden. Ik ga met wat anderen de stad in voor een hapje en drankje. Omdat de batterij van mijn telefoon out gaat, zie ik pas laat bij terugkomst in het hostel een leuk berichtje met direct de vraag om vanavond al wat af te spreken. Shiiiiiiiit… had ik maar… die powerbank… tja… Morgen meeten?
4. Chasing waterfalls
Is dit het pad naar de bijzondere waterval? Weet je, ik vraag het wel even aan die local daar. Wanneer je in Zuid-Amerika om de weg vraagt, krijg je in negen van de tien keer bij een wijzende blik ‘al fondo’(daarachter ergens) te horen. Soms is dat net het ene zetje in de juiste richting dat je nog nodig had. Maar in de meeste gevallen, zo ook nu, biedt maps.me of Google op je mobiel meer uitkomst. Maar dan moet deze natuurlijk wel opgeladen zijn 😉 Met een omweg van twee uur is daar uiteindelijk die schitterende waterval. Waar ik overigens geen foto’s van heb, omdat m’n telefoon dus leeg was. *bummer*
5. Grensgeval: to dollar or not too dollar?
Met enkel nog 11 procent batterij na de rit in een nachtbus sluit ik in de vroege ochtend aan in de immigratierij van de grensovergang Colombia – Ecuador in Ipialis. Kan ik met mijn laatste Colombiaanse 4G-data nog mooi even de locale valuta en zijn koers checken, bedenk ik me. Na al bekend te zijn met de Colombiaanse Peso, Peruaanse Sol en Boliviaanse Boliviano ben ik benieuwd wat het in Ecuador is. Dat blijft een verrassing aangezien mijn mobiel ermee ophoudt. Maar zoals op elke grensovergang wordt ook hier flink gehosseld: Of ik mijn peso’s wil wisselen voor dollars. Amerikaanse dollars? Geen Ecuadoraanse dollars of what so ever? Damn wat dom dat ik het niet eerder opgezocht heb. Ook nog eens geen stopcontact zo snel te vinden. Een andere reiziger bevestigt inderdaad dat in Ecuador met de Amerikaanse Dollar betaald wordt. Wisselkoers-check gedaan met haar powerbank en alsnog een goeie deal kunnen sluiten met één van de wissel-mannekes. Thanks powerbank!
Moraal van dit verhaal: een gewaarschuwd mens telt voor twee. Je bestelt jouw redder in nood hier.
Heb jij al een powerbank? In welke situatie was jij er extra blij mee of miste je ‘m juist enorm?
N.B. Dit artikel is geschreven in samenwerking met Powerbanks.nl.
Ik moet hier wel kostelijk om lachen hoor, want stel je eens voor dat je de date mist.
Dat is natuurlijk wel van levens belang (misschien wel als je al een lange tijd single bent 😀 )
Het voordeel van een lege mobiel is bijvoorbeeld met je valuta wisselen. Je niet beter weet, dus dan maar accepteert wat het is.
Als je daarna niet nog dit gaat checken, is er niks aan de hand.
Pas als je weet dat je 3 dollar had kunnen, vind je het waarschijnlijk lastiger.
Volgens mij een weekje Digiminderen, zou geen overbodige luxe zijn. 😀
Haha, thanks! Goed te horen! Ik geef het door aan Imke 😉 (zij heeft de blog geschreven en bijna haar date gemist!)
haha thanks Johan, leuk om te horen dat je de humor kan waarderen 😀