Ons beachresort
In januari 2017 bracht ik een kort bezoek aan Nicaragua. In negen dagen zag ik Marsella Beach (bij San Juan del Sur), Isla de Ometepe en Granada. Stuk voor stuk mooie plaatsen, maar toch heb ik geen goede herinnering aan Nicaragua.
We zijn halverwege 2016 als mijn vriend en ik onze tickets naar Costa Rica boeken. Er staat ons weer een mooie trip te wachten: we blijven maar liefst vijfenhalve week weg. Daarvan willen we ongeveer vier weken in Costa Rica rondreizen en de rest van de tijd in Nicaragua doorbrengen.
Spijt
Al snel heb ik twijfels. De meeste reizigers die ik spreek adviseren mij het grootste deel van onze reis juist in Nicaragua door te brengen. Nicaragua zou chiller, leuker en bovendien goedkoper zijn dan Costa Rica. Dat Costa Rica duur is, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar is het ook minder chil en leuk dan Nicaragua? Ik doe wat research op Instagram en zie de meest prachtige plaatjes voorbijkomen van Nicaragua. Ook lees ik online dat ‘Nicaragua het nieuwe Costa Rica’ is. Maak ik de verkeerde keuze? Ach, we gaan het zien. Ik wil nou eenmaal digital nomad’en in Puerto Viejo!
Isla de Ometepe – een eiland in een meer met twee vulkanen
Granada
Weggegooid geld
Onze trip naar Nicaragua wordt nog beperkter doordat we er op het vliegveld achterkomen dat we met onze huurauto helemaal niet de grens over mogen (onze fout!). Willen we toch naar Nicaragua, dan zullen we de bus moeten pakken Op zich geen probleem (ik heb zo vaak met openbaar vervoer gereisd), maar een beetje jammer is natuurlijk dat we wel gewoon voor de auto betalen. Dus elke dag dat dat ding stilstaat, gooien we eigenlijk geld weg. Oef, daar gaat het paradijs! We besluiten Nicaragua dan maar te beperken tot een schamele acht nachten. We mogen het toch niet missen!?
Marsella Beach Resort
Ondanks dat we onze geliefde huurauto achter hebben gelaten, stappen we vol enthousiasme in de bus naar Nicaragua. We gaan weer een nieuw land bezoeken, en als het goed is niet het minste! Bovendien heb ik voor de eerste paar nachten een heerlijk resort aan zee geboekt. Hutjes op het strand, veranda, hangmat, dat werk. En dat voor nog geen 40 euro. Daar hebben we in Costa Rica nog geen basic hotelkamer voor gehad!
Na een ietwat vermoeiende grenscontrole stappen we in een taxi richting San Juan del Sur. San Juan del Sur is een toeristische badplaats in het zuiden van Nicaragua. Ons beachresort ligt daar niet ver vandaan: nog geen zeven kilometer (ongeveer vijftien minuten met de taxi). Het plaatsje San Juan is heel gezellig, maar we hebben zin in rust en hebben daarom gekozen voor Marsella Beach. Wellicht dat we nog een scooter huren als we ons gaan vervelen!
Koud zeewater (uit de kraan)
Al snel blijkt dat een bezoekje aan San Juan er niet echt in zal zitten komende dagen. We rijden bijna twintig minuten op een onverharde weg – niet langs het strand – en de taxi kostte ons twintig dollar. Was Nicaragua niet heel goedkoop?! Helaas blijkt ook ons beachresort niet heel veel waar voor ons geld. Voor veertig euro per nacht verblijven we wellicht op het strand, maar we hebben alles behalve zeezicht. Onze hut zit aan de achterkant van het gebouw en bovendien hebben we niet eens een raam. De hut zelf is een donkere kamer met een klein, ingezakt bed, stapelbed voor onze denkbeeldige kinderen en badkamer waar alleen koud zeewater uit de kraan komt. Hoe lang nog tot we teruggaan naar Costa Rica? 😉
Playa Marsella
Stiekem op de veranda van de buren
Sunset in Marsella
Verwend
Natuurlijk voel ik mij heel verwend. Ik ben op reis in Nicaragua. Ik heb een dak boven mijn hoofd, het is lekker weer en ik zeur over een hut die tegenvalt. Het is geen wereldprobleem, maar toch baal ik best wel. Ik hoopte op wakker worden in een fijn bed en de zee zien, werken op de veranda voor mijn hut en in ieder geval lekker eten aan het strand. Ik zie trouwens maar twee restaurants aan dit hele strand!?
Taaiste biefstuk ooit
’s Avonds krijgen we nog even de kers op de taart. We gaan eten bij ‘het andere restaurant’, dat het beste wordt beoordeeld op TripAdvisor. De eigenaresse lijkt echter niet op ons te zitten wachten, zegt amper wat en serveert ons uiteindelijk de taaiste biefstuk die ik ooit heb gegeten. Weliswaar ook één van de goedkoopste, maar soms betaal je maar liever wat meer – zo blijkt.
Wat ook niet helpt – laatste tegenvallertje hoor! – is dat het twee dagen lang keihard waait. We hebben geen één keer op het strand gelegen!
Duimen voor zoet water
Een paar dagen later zijn we net iets te enthousiast om weg te gaan. Onze volgende bestemming is Isla de Ometepe. De verwachtingen liggen hoog, maar ik ben bang dat ze ook nu niet gaan worden waargemaakt. Daarom probeer ik er wat voorzichtiger in te staan. In ieder geval hopen we op géén zeewater uit de kraan. En als het ook nog een beetje warm kan zijn, zou dat wel heel fijn zijn.
Hotel El Encanto
Hotel El Encanto
Mijn verwachtingen blijken voor de helft terecht. Er komt geen zeewater uit de kraan, hoera! Zou ook wel gek zijn, want Isla de Ometepe is een tweelingvulkaneneiland in een meer. En een meer is zoet. Het water uit de kraan is niet warm, maar dat overleven we wel. Onze accommodatie is verder ook hartstikke leuk: we hebben een gezellig hutje, stoel en hangmat voor de deur en het eten bij het hotelrestaurant is heerlijk, gevarieerd en betaalbaar. Hoera!
Hiken in de jungle
Tijdens ons verblijf op het eiland beklimmen we de vulkaan Maderas, een acht uur durende hike. Pittig, maar wel vet om te doen. We hebben een gids gehuurd die ons de weg wijst, want er schijnen in het verleden nog al eens wat toeristen te zijn verdwaald en overleden. Ik moet aan de verdwenen meisjes in Panama denken. Zij maakten ook een hike van een paar uur door een jungle hier niet ver vandaan. Verdwalen is hier zo makkelijk. Uitglijden ook trouwens. Het ‘pad’ is smal, we klimmen regelmatig over boomstammen en door de regen verandert het snel in één grote modderpoel. Het uitzicht boven is niet spectaculair: de top ligt in de wolken en de krater is mistig. Maar hé, we hebben het gehaald!
Na een dag hiken en een dag chillen is het alweer tijd voor onze laatste bestemming: Granada. Ik heb wederom de hoogtse verwachtingen. Ik heb namelijk gehoord dat Granada één van de mooiste steden van Midden-Amerika is. Bovendien wordt het onze eerste en enige ‘stedentrip’ tijdens deze reis, dus dat spreekt het stadsmeisje in mij wel aan. Flat white, please!
Woeste jungle
In de krater – na vier uur hiken
Een beetje vies en nat
Op de terugweg
Hipster in the city
Onze accommodatie in Granada valt niet tegen. De kamer is klein, maar het oogt in ieder geval schoon, het bed is goed en er is lauw water. De locatie is ook super: binnen een paar minuten sta je op het centrale plein en bij de uitgaansstraat. Er zitten ook veel leuke, culinaire tentjes in Granada. Onze eerste stop: Garden Café. Héérlijk brood, goede koffie, verse sapjes, yummie! Ook zie ik hier een aantal mensen met hun laptop zitten. Ik voel me thuis! We doen verder niet heel veel spannends in Granada: een beetje rondlopen, de schattige straatjes bekijken en genieten van de culinary scene. Nicaragua is inderdaad iets goedkoper dan Costa Rica, maar het is nog lang geen Zuidoost-Azië hoor. Reken je niet rijk!
Als we meer tijd hadden gehad in Granada, zouden we overigens nog wel een boottochtje langs de Isletas en een tour door alle ‘binnenplaatsjes’ hebben willen doen. Van buitenaf zien veel huizen er mooi maar ‘saai’ uit. Kijk je echter naar binnen, dan ontdek je een superschattig binnenplaatsje waar een restaurantje, galerie of weet ik wat blijkt te zitten.
Garden Café
De uitgaansstraat met op de achtergrond de bekende kathedraal
Cathedral de Granada
Cathedral de Granada
De uitgaansstraat
Latin vibe
Met moeite (zijn we het backpacken nu ontgroeid, of..?) vinden we uiteindelijk de juiste lokale bus die ons terug zal brengen naar de grens met Costa Rica. We zijn er niet rauwig om. Ik ben blij dat ik van Nicaragua heb kunnen proeven en de pluspunten van het land zijn dat het goedkoper is dan Costa Rica en ook meer een latin vibe heeft, zowel qua architectuur als de mensen. Maar mooiere natuur of chiller reizen? Echt niet! Ik kan er de vinger niet precies op leggen, want zo naar was Nicaragua nou ook weer niet. Toch heb ik er geen super herinnering aan. Zou het komen door de slechte kennismaking in Marsella Beach? Ik weet het niet. Wie weet moet ik nog eens terugkomen om de Corn Islands, Leon, Cerro Negro en andere mooie plekjes te zien. Maar voor nu staan er nog veel andere landen hoger op de bucketlist.
Wat vond jij van Nicaragua? Ik ben hele benieuwd want had zulke goede verwachtingen en snap niet zo goed waarom ik het land niet geweldig vond.
Zo, eindelijk je blog over Nicaragua gelezen. Wat ontzettend jammer dat het zo tegenviel. Ik heb zelf toen eerst Granada gedaan, daarna Isla de Ometepe en toen San Juan del Sur. In Granada heb ik een week gezeten om Spaans te leren, leuke stad! Dat boottochtje naar de isletas was trouwens te dramatisch voor woorden: saaaaaaiiiiiiiii. En op Isla de Ometepe heb ik een dag of vijf doorgebracht. Wat een rust! Iedere dag lag ik al voor negenen op bed, dus ik was heel erg toe aan de levendigheid van San Juan del Sur. Ik vond het er heerlijk, vooral omdat ik er hele fijne mensen heb leren kennen. Ik ben ook naar dat strand geweest waar jij zat: een keer en nooit weer. Begrijp wel dat dat niet was waar je op had gehoopt, zeker niet na Puerto Viejo. Maar ik durf toch wel te zeggen dat je Nicaragua nog een keer de kans moet geven hoor 🙂 Vulcano boarden bij Leon, een homestay in de buurt van Matagalpa, of duiken bij de Corn Islands… genoeg te doen om je beeld te veranderen!
Thanks voor je uitgebreide reactie 🙂 Ik denk dat we ook net pech hebben gehad en dat een reiservaring vaak wordt gevormd door de mensen om je heen, het weer en alle andere randvoorwaarden. Dat was bij ons allemaal wat minder en daardoor denk ik dat het hele land tegenviel. Maar ik wil het zeker ooit nog een kans geven in een ander deel. Corn Islands lijken mij prachtig! Wordt vervolgd 😉