Happiness is the highest level of success 3

Een betoog voor een gematigde ambitie. Mag ik ook gewoon (voorlopig) de ambitie hebben om gelukkig te zijn en een fijne balans te hebben tussen werk en privé?

Toen ik net begon met werken, viel het me al snel op dat ik het grootste gedeelte van mijn week bezig was met werk. Werk is het hoofddoel van onze week. De leuke dingen plan je daar omheen. Als je mazzel hebt wonen je vrienden dichtbij en kun je ’s avonds nog eens afspreken. En anders is daar het weekend, waar je twee volle dagen hebt om eens lekker iets voor jezelf te doen (of met je dierbaren). En dan zijn er natuurlijk nog zo’n vijf weken vakantie per jaar. Vijf van de totaal 52 weken.

Is dit het dan? Carrière in de praktijk

Veel mensen om me heen kampen met het ‘is dit het nou-dilemma’. Ze begonnen met veel zin aan hun baan, maar in de praktijk komt het neer op elke dag werken, ’s avonds koken, eten en uitrusten, en in het weekend wassen, boodschappen doen en iets ondernemen met je partner of vriendinnen. Vijf weken per jaar (of minder, want druk op werk) wordt het zuurverdiende geld uitgegeven aan een dure reis waar je weer helemaal oplaadt voor het jaar dat komen gaat. Is dit nou het leven?

Leuk werk is ook werk

Uiteraard moet je werk doen wat je leuk vindt, laat dat voorop staan. Doen wat je leuk vindt is voor mij het uitgangspunt. Maar feit blijft dat je ook bij een leuke baan zeer weinig tijd en ruimte hebt voor jezelf, je partner, je vrienden en je familie.

Meer vrijheid 

Ik ben begin dit jaar voor mezelf begonnen – als zzp’er – om mezelf meer vrijheid en ruimte te geven dan ik in loondienst ervaarde. Vrijheid om zelf te bepalen waar ik mijn werkzaamheden verricht, of dat nu vanuit mijn huis in Utrecht is, een koffiezaakje om de hoek, of het strand van Koh Lanta. Ruimte om flexibel om te gaan met werktijden en werkdagen. Want waarom per se van maandag tot en met vrijdag werken van negen tot vijf? Waarom niet vier keer tien uur werken van donderdag tot en met zondag? Of dagelijks zes uur? Dan kom je uit op totaal 42 uur per week. Of doe eens gek: je kunt ook gewoon drie dagen van tien uur maken en genoegen nemen met drie kwart van je inkomen. Mits je daarvan rond kunt komen, is het simpelweg kiezen tussen tijd of geld.

Kwantiteit en kwaliteit

We kunnen onze baan nog zo leuk vinden, we kunnen voor onszelf beginnen en werken vanaf het strand, maar wil je écht meer vrijheid in de zin van vrije tijd, dan gaat het niet om de kwaliteit maar om de kwaniteit werk. Alleen door minder te werken houd je meer tijd over om een boek te lezen, om vaker een reisje te maken, om naar yoga te gaan, om vrijwilligerswerk te doen, om door de stad te wandelen, om een cursus te volgen, om naar een concert te gaan, om uitgebreid te koken of een blogje te tikken.

Het parttime taboe

Wie minder werkt dan de norm (minimaal 40 uur per week), wordt echter al gauw als lui, niet-ambitieus of dom gezien. Kan je het niet aan om een volledige werkweek te draaien? Wil je niets bereiken in het leven? Denk je dat alles vanzelf gaat? Heb je stiekem een suikeroom?

Happiness is the highest level of success: work for it!

Nee, dat zeker niet. Niets gaat vanzelf. Ook niet gelukkig zijn en je dromen laten uitkomen. En uiteindelijk is een mooie carrière geen garantie tot geluk. Waarom dan carrière als hoofddoel hebben, en niet geluk? Waarom soms zelfs geluk in de koelkast zetten ten behoeve van die carrière? Werk net zo hard voor geluk als je voor je carrière doet. Of beter: maak gelukkig zijn je grootste ambitie.

Ik ben heel benieuwd naar jullie mening over ambitie, succes en geluk. Wat zijn jullie definities?