 |
| Dear past, thank you for all the lessons. |
Vorig jaar mei werd ik aangenomen als junior pr-adviseur bij Pride PR. En nu ben ik er alweer vandoor… Maar wat was het leerzame tijd!
Na acht maanden bij Pride PR en mijn nieuwe toekomst voor de deur, is het tijd voor een terugblik. Wat leerde ik van mijn korte (maar zeker niet afgesloten) carrière in pr?
Lees hier wat ik leerde van een jaar werken bij Textilia
1. Wat is pr?
Hoewel ik geheel overtuigd van mijn keuze begon als junior pr-adviseur, wist ik (daarvoor) echt niet zo goed wat het nou eigenlijk in zou houden. Wat is pr? En wat doet een pr-adviseur? In deze blog legde ik het al uitgebreid uit. Kort gezegd komt het erop neer dat een pr-adviseur bedrijven helpt met het realiseren van free publicity. Dat kan een interview in het FD zijn, maar ook een artikeltje over het bedrijf op een minder bekende website. Zelfs blogs op de eigen site (‘owned media’) kunnen al bijdragen aan de opgestelde KPI’s. Pr is in ieder geval meer dan het versturen van een persbericht. En niet al het ‘nieuws’ is trouwens geschikt voor een persbericht! 😉
2. Pr is mijn ding!
Dat ik weg ben bij Pride PR, zegt niet dat mijn carrièreswitch een misstap was. In tegendeel! Ik weet nu dat de pr juist helemaal mijn ding is, dat het media en bedrijven aan elkaar linkt, dat het journalistiek én commercieel is, dat je schakelt tussen twee werelden, dat ik dat leuk vind om te doen, en dat ik daar ook best goed in ben. Daarom ga ik ook niet alleen verder als zelfstandig (freelance) blogger, maar zeker ook als freelance pr- & communicatie-adviseur. Ik leef voor publicaties 😉 (Voor de duidelijkheid: ik ga freelance bloggen en pr- en communicatie-advies geven, maar dan voor eigen klanten, op eigen tijden en locaties naar keuze.)
3. The Journalist Whisperer
Bij Textilia was ik een beetje een vreemde eend in de bijt. Ik was afgestudeerd jurist, had geen journalistieke achtergrond en was nota bene blogger, de vijand van elke journalist. Maar door mijn werk in pr realiseer ik me dat ik eigenlijk best wél een journalist ben. Ik houd van waarheidsvinding, verhalen vertellen, wil transparant zijn naar de lezers, en begrijp journalisten als ze zeggen dat ze niet geintereresseerd zijn in een ‘verkapte commerciele boodschap’. Hierdoor denk ik dat ik me goed kan verplaatsen in de media, en daardoor ook soms juist wél iets ‘geplaatst kan krijgen’. En ik houd nog steeds erg van schrijven, moge dat duidelijk zijn 😉
 |
4. Ik weet hoe bloggers en pr-bureaus kunnen samenwerken
In tegenstelling tot sommige andere pr-adviseurs, weet ik hoe bloggers denken. Ik weet dat bloggers niet altijd hetzelfde zijn als journalisten, maar ik weet ook wat hun toegevoegde waarde is en hoe ze denken. Misschien omdat ik zelf blogger ben 😉 Hierdoor denk ik dat ik een goede pr-dame ben om met bloggers te werken. Tegelijkertijd heb ik een kijkje in de keuken gekregen bij een pr-bureau, wat mijn onderhandelingspositie met pr-bureaus als blogger ook weer beter maakt! Ik ken beide werelden en weet dat pr-mensen niet altijd de boeman zijn, noch dat bloggers ‘alleen maar gratis spullen willen‘.
5. Politieke spelletjes
Misschien wel het meest leerzame punt voor mij, want ik ben (was?) soms best wel een flapuit, houd ervan om een standpunt in te nemen, en kan me soms best een beetje laten gaan. Maar de pr is een politiek spel. Je schakelt tussen bedrijven (die je betalen) en journalisten (die je stukken moeten plaatsen). Je bent van beide groepen afhankelijk, terwijl ze soms net een andere kijk hebben op dingen. Je bent geen advocaat, maar een notaris. Je moet ervoor zorgen dat je de beste middenweg kiest zodat beide partijen blij zijn. En niet te veel je eigen mening doordrukken, maar af en toe tot tien tellen en aardig blijven. En dat zonder nep over te komen! Super leerzaam (en handig!).
6. Stressbestendig
Ik heb al best wat banen gehad, dus ik kan het zeggen 😉 De pr is best stressvol! Als jurist werkte ik hard, maar omdat het een procespraktijk was, werkten we met termijnen, dus wist je waar je aan toe was en kon je goed plannen. Bij Textilia was alles erg ad-hoc. Je kon weinig plannen, want je wist nooit wat er morgen voor nieuws was, en of je misschien abrupt aan een nieuw artikel moest beginnen. Daardoor moest je snel schakelen, maar elke dag had je weer een soort schone lei. In de pr werk je meer met (doorlopende) projecten. The show must go on, het werk is nooit af, de klant wil altijd meer publicaties. Soms had ik het gevoel dat ik meer projectmanager was dan pr-adviseur. Al is dat misschien ook gewoon een belangrijke skill van een goede pr-adviseur (of pr-manager).
 |
| Werken bij de klant |
7. Reistijd sucks
Tja, dit wisten we eigenlijk al natuurlijk, maar toch viel de reistijd van Utrecht naar Leiden me best zwaar. Ik weet dat er mensen zijn die elke dag tot 22:00 uur op kantoor zitten, maar ik vond het vrij heftig om elke dag van 7:30 uur tot 19:30 uur van huis te zijn. Als je dan nog moet koken en eten, kan je eigenlijk niet meer sporten of met vrienden afspreken doordeweeks. Zeker niet als die in Amsterdam wonen… Kortom, een uur reistijd vind ik eigenlijk echt wel de max.
8. I love massages!
Ook een inkoppertje, maar een maandelijkse massage op kantoor is echt heel fijn. Ik schreef het in deze blog al: zowel werkgever als werknemer profiteert van zo’n regeling! De werknemer voelt zich gewaardeerd en is lichamelijk en geestelijk weer opgeknapt, en de werkgever krijgt daar een fittere, gemotiveerde werknemer voor terug. Een beetje moderne baas huurt dus voortaan een masseur in. En anders zou ik zeggen: neem maandelijks gewoon zelf een massage. Ga ik ook zeker doen!
9. Een fulltime dienstverband is niet te combineren met freelancen
Tja, de reden dat ik mijn baan heb opgezegd. Om pr-adviseur te zijn, moet je er eigenlijk altijd ‘bovenop zitten’. Daarom ken ik ook geen pr-adviseur die maar twee of drie dagen per week werkt. Je moet eigenlijk altijd alert zijn voor ‘ingangetjes’ voor je klant, en direct schakelen als dat nodig is. Het is, kortom, dus vrij lastig een baan in pr te combineren met een eigen blog en freelance klussen. Laat staan als je ook nog af en toe op persreis wilt. Persreizen (lees: kort van te voren vrij moeten regelen) zijn sowieso eigenlijk lastig te doen met een vaste baan als je het mij vraagt!
 |
10. Dat ik misschien wel ondernemer ben!
Tja, wie ook lang heeft gereisd herkent het vast wel: het is lastig na je reis weer je vrijheid ‘in te leveren’ en elke dag weer te moeten werken. Werken hoort er natuurlijk gewoon bij, maar werken op vaste uren en vaste locaties is voor eigenwijze mensen als ik helemáál weer wennen. Ik werk graag zelfstandig, bepaal het liefst zelf waar en wanneer ik werk, en doe dat voor klanten die ik zelf uitkies. Nu ik erover nadenk: als kind zat ik misschien al niet voor niets op een Montessorischool!? Wat de oorzaak ook is: ik denk steeds vaker dat ik misschien gewoon niet echt een werknemer (meer) ben, maar meer een ondernemer.
Lees ook: Waarom jobhoppen geen slecht plan is
