 |
| Deze kinderen zijn al blij met stromend water (foto: Plan) |
We hebben allemaal wel eens zo’n dag dat alles even tegen lijkt te zitten. Het is maandag. Je trein naar Leiden rijdt niet verder dan Bodegraven. En als je de Albert Heijn uitkomt regent het dat het giet. Maar eigenlijk zijn dit gewoon luxeproblemen en schaam je je ’s avonds rot als je aan je mini-depressie terugdenkt. Waar gáát het over? Er zijn genoeg mensen op de wereld met échte problemen. En die zijn vast lang niet zo chagrijnig als ik soms ben…
Vaste lezers zullen het al wel weten: ik ben vrijwilliger van Plan Nederland. In februari 2014 meldde ik me aan bij Plan Café, een club van online meisjes die maandelijks bij elkaar kwamen voor een brainstorm. Hoe zetten we Plan beter op de kaart? Hoe krijgen we meer publiciteit voor campagnes? Zo regelde ik een artikel op Textilia.nl en haalde ik 300 euro op voor de TowerRun.
 |
| 27 trappen op rennen voor Plan |
Sinds ik terug ben uit Australië en weer werk, besef ik me maar al te goed wat een luxeleventje ik heb. Gewoon mijn baan opzeggen, vijf maanden op reis gaan, weer terug komen en vrij snel weer aan het werk kunnen. Niks aan de hand! Het leven is een keuze in Nederland. We hebben hier genoeg kansen, en wie ervoor gaat kan alles bereiken wat-ie wil (althans, dat is heel kort door de bocht mijn mening).
Foster Parents en Plan
Dat is wel andere koek in arme landen wel anders. In veel delen van Zuid-Amerika, Afrika en Zuidoost-Azië is het niet eens vanzelfsprekend dat kinderen naar school kunnen. Of schoon drinkwater hebben. Of maandverband(!). Daarom vond ik het de hoogste tijd worden om een kind te gaan sponsoren. Mijn ouders hadden vroeger ook een ‘Foster Parent-kindje’, maar door alle negativiteit over Foster Parents een aantal jaar geleden, zijn ze daar op een gegeven moment mee gestopt. Uit mijn meetings bij Plan (het vroegere Foster Parents), weet ik echter dat die negativiteit op een misverstand berust. Het sponsorgeld is echt niet in iemands zakken verdwenen. Foster Parents groeide destijds zó hard dat het lastig was om elke sponsor op de hoogte te houden van zijn bijdragen en zijn sponsorkind.
Bekijk hieronder het filmpje over de geschiedenis van Plan. Wist jij dat Plan begon als hulporganisatie voor oorlogskinderen, waaronder ook Nederlandse kinderen na de Tweede Wereldoorlog?
Inmiddels heet Plan alweer een tijdje Plan en hebben ze alles goed op de rails. Helaas zijn er weinig meetings meer voor Plan Café, maar ik lever nu mijn eigen bijdrage via mijn sponsorkind. Of eigenlijk betaal je maandelijks 25 euro aan een gemeenschap, en word je via een kindje op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in de gemeenschap, waar jouw kindje van profiteert. Een kind heeft namelijk niet veel aan 25 euro per maand. Een kind heeft er meer aan dat sponsoren 25 euro per maand aan de gemeenschap geven, waarmee de gemeenschap vervolgens waterputten kan aanleggen en scholen kan bouwen. En wat is nou 25 euro per maand? Dat is één bloesje bij de H&M…
Sponsorkind of eenmalige donatie in geld of spullen
Enfin, ik meldde me laatste dus aan als sponsor. Op de website van Plan kon ik kiezen voor een jongetje of meisje, welke leeftijdscategorie en welk land. Ik koos een meisje van 0-4 jaar. Qua regio gaf ik aan dat ik ‘het kind dat het langst wachtte’ wilde. Niet veel later kreeg ik de documenten over ‘mijn kind’ thuisgestuurd. Het bleek een meisje uit Vietnam te zijn! Dat moest gewoon zo zijn, omdat ik natuurlijk heel veel affiniteit heb met Vietnam! Ik heb mijn sponsorkind al twee kaartjes gestuurd, en hoop snel weer van haar te horen.
 |
| Meisjes werken van jongs af aan als gids in Sapa, Vietnam |
Is een sponsorkindje niets voor jou? Je kunt ook ‘gewoon’ doneren aan Plan of meedoen aan een bepaalde campagne. Zo fietst Plan in 2016 300 kilometer door Vietnam om geld in te zamelen voor de lokale projecten daar. Cynthia Schultz – blogger achter Miss Lipgloss – is één van de deelnemers. Doneer hier om haar en alle kinderen in Vietnam te steunen. Ook leuk: geef iemand voor 5 euro duurzaam maandverband cadeau, of schenk iemand voor 8 euro een geboortebewijs. Voor ons zo vanzelfsprekend, maar er zijn zoveel mensen die het niet hebben. Hoe blij zou jij dan zijn als iemand nog geen 1 procent van zijn maandloon zou opofferen voor jouw welvaart?
N.B. Ik krijg niet betaald voor deze blog, maar ben een oprecht enthousiaste ambassadeur van Plan!
