Zeven problemen van wereldreizigers 2

Het leven van een backpacker gaat niet over rozen!

Beren spotten in Alaska, roadtrippen door Australië en op persreis naar de Bourgogne. Mijn leven lijkt een feestje. Maar er kleven ook zeker nadelen aan het bestaan van een wereldreiziger.

“Werk jij ook?” vragen mensen mij wel eens, lichtelijk geïrriteerd. Door de social schijn lijkt het voor buitenstaanders of ik alleen maar op reis ben. Maar ik werk dus wel degelijk. En ja, ik reis veel. Helaas is dat echter is niet alleen maar dolle pret hoor! Deze zeven problemen herken je vast als je veel en lang hebt gereisd.

1. Je wilt alleen maar meer

Wie eenmaal van het reizende leven heeft geproefd, wil alleen maar weer de volgende trip boeken. Reizen werkt verslavend, en wanneer je na een trip weer thuis bent, raakt de drug snel uitgewerkt. Het enige dat je dan kunt doen is een nieuw reisje plannen. Want werken zonder vakantie in het vooruitzicht? Niet te doen!

Opeens heb je het: je wilt naar Australië!

2. Je bucketlist is oneindig

Je wilt zoveel plekken bezoeken, dat je er haast keuzestress van zou krijgen. En als je dan eindelijk hebt besloten wat je volgende bestemming wordt, en daar naartoe bent geweest, dan lijken er spontaan nieuwe landen te zijn ontstaan waar reizen gewoon onwijs leuk zou zijn. Kortom, je bucketlist vult zichzelf telkens weer aan, als een onuitputtelijke Rupsje Nooitgenoeg. Je. Moet. Er. Heen.

En Alaska is eigenlijk ook niet mis!

3. Je bent voor altijd verpest

Hoewel je telkens weer nieuwe bestemmingen wilt ontdekken, heb je eigenlijk ‘alles al een keer gezien’. Maar dan beter. De kust van Portugal? De Great Ocean Road was mooier. Zwemmen met dolfijnen? Ik duik liever met walvishaaien. Of eiland hoppen in Griekenland? Geef mij maar de Whitsundays! Ook smaakt Thais eten nergens zo lekker als in Bangkok, en eet je alleen nog maar ijs in Italië.

Londen stond écht hoog op de bucketlist.

4. Je wilt nooit meer in loondienst

Na een lange reis is het sowieso al een kluif om weer aan een baan te komen. En ben je eindelijk aangenomen, dan begint het zware werk pas echt: elke dag de trein in om op tijd op kantoor te zijn. En niet naar huis voor zessen, want anders maak je je uren niet. Waarom mag je je eigen tijden niet bepalen? En de locatie? En wanneer heb je tijd voor je eigen dingen? Rustig koffie drinken en een boek lezen bijvoorbeeld?

En ook naar Kings Canyon móest je gewoon gaan…

5. Je kunt het over niets anders meer hebben

Als iemand vraagt of je een I.P.A. wilt, antwoord je enthousiast dat je die ook altijd in Nieuw-Zeeland dronk. Eet je een chocoladekoekje, dan vertel je direct dat je in Australië hebt genoten van TimTam’s. En ontmoet je een kapster met blauw haar, dan moet je meteen denken aan die bakker met groen haar die je in Californië tegenkwam. Ook je blog stroomt over van de reisverhalen. Je hebt eigenlijk gewoon teveel inspiratie om te bloggen.

Aan dit leven kan je wennen (en dat doe je ook).

6. Je vindt Nederland maar saai/duur/koud/etc.

Als je ’s morgens op je fiets stapt, valt je op hoe koud het is. De buschauffeur groet je niet, de andere passagiers zijn ook chagrijnig, en op werk lijken ze maar aan één ding te denken: werk! Als je ’s avonds je verdriet wilt wegdrinken met leuke nieuwe mensen, blijkt een biertje maar liefst drie euro te kosten en wordt je raar aangekeken als je vraagt hoelang zij al in Nederland zijn. Supergek!

Goedkoop boer, lekker eten en nieuwe mensen ontmoeten<3

7. Je weet niet hoe je met 25 vakantiedagen om kunt gaan

Hoe anderen het doen weet je niet, maar 25 vakantiedagen vind jij écht veel te weinig. Vier weken backpacken en een weekje op wintersport, en je bent alweer door je dagen heen. Maar wanneer kun je dan nog roadtrippen door Oost-Europa? Op talencursus naar Malta? En een lang weekend naar IJsland? Om het over je volgende wereldreis nog maar niet te hebben…

PS Dit artikel is geschreven met een knipoog 😉