Waarom ik m'n leven niet vergooi in een gouden kooi - Vrije Meid

Mijn dagcrème met SPF 15 doe ik niet meer op. Zonde van dat luxe spul. Ik kom toch niet buiten. Dat kan ik wel doen, maar het is slecht weer, ik heb geen geld om uit te geven en ik ken hier amper iemand. De mensen die ik ken zijn aan het werk. Dat zou ik ook moeten zijn.

Dat klinkt depressief maar dat ben ik niet hoor. Ik heb de Australische spirit nog te pakken en adem ‘no worries’. Happiness is the highest level of success als je ’t mij vraagt. Maar geluk zit ‘m voor iedereen in iets anders. Carrière maken, geld verdienen, trouwen, kinderen krijgen, reizen, vrijheid, en zo ken ik er nog wel een paar. Maar maakt dat ons allemaal echt gelukkig? Is die carrière bijvoorbeeld niet een door onszelf verzonnen levensdoel? Zodat je het voor jezelf kunt accepteren dat je je dagen in een grijs kantoor slijt? ‘Ik hou van mijn baan’, roepen de meesten. Maar toch kunnen ze elke maandag hun bed niet uitkomen en tellen ze de dagen af tot het weekend. Ik denk dat de juiste baan zeker kan bijdragen aan je geluk, en dat veel mensen eens zouden moeten nadenken over een carrièreswitch. Maar een levensdoel is het niet. Laten we het als een middel zien tot het doel; geluk. En ik zeg nooit nee tegen een extra geluksmiddel!

Ik word ook (heel) gelukkig van reizen. Reizen is voor mij leven met de dag en een no worries-mentaliteit. Reizen is vrij zijn, ook al ben je afhankelijk van geld. Maar zijn we dat niet allemaal? Zeker thuis, als je een torenhoge hypotheek hebt. Reizen is niet mijn levensdoel, maar mijn middel tot geluk. Gaan waar je maar wilt en met wie je maar wilt. Gewoon weer werken als het geld op is. Of werken tijdens het reizen. De keuze is aan jou!

Wat ik mij soms afvraag is dit
We leven in een vrij land, waar we kunnen doen wat we willen. Dat we kunnen verlaten als we dat willen. We kunnen gaan wonen waar we willen. We kunnen geld verdienen waar we willen, met wat we willen. Maar niemand doet het. We leven in een vrij land, maar we binden onszelf vast. Waarom?

Alleen en werkloos thuis zitten in Nederland is een luxeprobleem. Dat weet ik en daarom probeer ik er gewoon van te genieten. Ik moet gelukkig zijn met de middelen die ik heb. Een baan garandeert geen geluk. Ooit iemand gesproken die nog maar een paar maanden te leven had, en er voor koos om lekker door te blijven werken? Ik niet. Mensen gaan gezellige dingen doen met familie en vrienden, of samen thuis zitten desnoods. Andere mensen gaan op reis, of doen andere ‘gekke’ dingen die ze altijd nog hadden willen doen voor hun dood.

YOLO (because stupid people don’t know what carpe diem means)
Ik probeer die dingen nu te doen. Want soms ga je eerder dood dan je denkt. En wie weet ga ik pas op mijn 100ste dood. Maar dan weet ik zeker dat ik blij ben met hoe ik mijn leven geleefd heb. En ik weet niet of ik dat zou kunnen zeggen als ik alleen een mooi koophuis en een goede baan had gehad. En mijn dure crème met SPF 15.

Moraal van dit verhaal: wees gelukkig. Maak je eigen geluk. Doe wat je wilt. En niet alleen als je op sterven ligt. Pluk de dag!

En nog wat Pinterest-inspiratie: