Nothing comes close to the Coral Coast


Snorkelen bij Turquoise Bay


Na ons avontuur in Karratha zijn we met onze nieuwe oude auto naar de Coral Coast gereden. Hier hebben we acht dagen genomen om bij te komen van de schrik. En toen?

Vorige week dinsdag vertrokken we uit Karratha. We hadden nog even gedag gezegd bij de garage en twee lekkere taarten achtergelaten. Met een goede kater van ons afscheidsfeest hebben we de rit naar Exmouth – op een snelle lunch na – in één keer doorgereden. Eind van de middag arriveerden we bij ons nieuwe thuis: de camping in Exmouth. Een prima, basic plek waar we de komende vier nachten zouden blijven.

Vuurtoren lookout
Hollandse pot
Turquoise Bay

Drie volle dagen in Exmouth dus. De eerste dag – woensdag – namen we het er weer even van en lagen lekker aan het zwembad. Donderdag maakten we een roadtrip door de omgeving. Er zijn rond Exmouth wel tientallen strandjes te vinden. Ook reden we naar het uizichtspunt bij de vuurtoren, waar we een goede indruk kregen van het Ningaloo Reef, het koraalrif voor de westkust van Australië. Niet voor niets wordt deze regio de Coral Coast genoemd. Die middag zagen we één van de mooiste strandjes ooit: Turquoise Bay. Hier gebruikten we onze gehuurde snorkelsetjes en zagen verschillende kleurrijke vissen. Verrassend genoeg was het water hier wel vrij koud. Zo’n 22 graden Celcius. Wel iets anders dan Zuidoost-Azië! Vrijdag was het 5 december en stond daarom in het teken van Sinterklaas. Leslie, Linda en ik hadden een maand geleden al lootjes getrokken en cadeautjes gekocht. Die konden ’s avonds eindelijk worden uitgedeeld. Ik kreeg van Sinterklaas een hoofdlampje om ’s avonds te lezen, een pak chocolate chip cookies en een reep chocola. Ja, de Sint kent mij goed! Als diner hadden we echte Hollandse pot gemaakt: hutspot met gehaktballen. Mmmm!

Zaterdag verlieten we Exmouth weer en reden door naar Coral Bay, een ander plaatsje aan de Coral Coast. Hier hadden we al goede verhalen over gehoord en niets bleek gelogen. Coral Bay is niet veel meer dan twee campings, duikschool, bakkertje en supermarkt, en ligt pal aan het strand. Een prachtig wit strand welteverstaan, met een heldere turquoiseblauwe zee. Ik kon mij dan ook niet bedwingen om nog diezelfde dag een duiktourtje te boeken voor de dag erna. Al toen ik nog in Nederland was, stond het op mijn ‘Australië Bucket List’ om een duikje te maken in het Ningaloo Reef. Aangezien het er in Exmouth niet van was gekomen, en de kans zich nu alsnog voordeed, besloot ik dat het nu of nooit was. You only live once, right?

Ik kreeg geen spijt. Zondag was zelfs de beste duikdag van mijn leven. Tot nu toe in ieder geval. Het begon al goed toen ik ’s morgens bij de duikschool aankwam. Chille mensen, een niet te grote groep, professionele behandeling. Met een busje werden we naar de boot gebracht, die op tien minuutjes rijden van het dorp in de prachtige zee lag. Na twintig minuutjes varen kwamen we aan bij de eerste duikspot. Samen met mijn buddy Daniël, een Frans stel en de duikinstructrice Billy maakte ik mijn eerste Australische duik. Meteen hadden we beet: een grote zeeschildpad zwom zo voor ons neus langs. Mijn dag was al geslaagd, aangezien duiken met zeeschildpadden al lang op mijn wishlist staat. Maar het werd nog beter: na de eerste duik maakten we ons klaar voor het snorkelen met – jawel – manta rays. Manta rays zijn ongevaarlijk voor mensen en gigantisch groot: zo’n rog heeft een spanwijdte van ongeveer 3,5 meter. Het moet echt mijn geluksdag zijn geweest: we zagen er maar liefst drie zwemmen. Naast elkaar nog wel, terwijl wij er met onze groep gewoon boven zwommen. Wauw! De laatste en tweede duik hoopte ik op de valreep nog een haai te zien. Geen witte Jaws-ish haai, maar ‘gewoon’ een reef shark ofzo. Dat komt mooi uit, zei de tweede duikinstructeur. Reef sharks was precies hetgeen hij ook hoopte te gaan zien op die duikspot. Je raadt het al, niet veel later bevond ik mij onder water, in het gezelschap van een reefshark. Al snel zag ik er nog één. En nog één. En even later moest ik tellen om zeker te weten hoeveel haaien ik zag. Het waren er zeven! Zeven reef sharks! Wat een topscore! Voldaan ging ik die middag weer naar ‘huis’.

Coral Bay
Coral Bay

Maandag en dinsdag hadden we nog even wat ‘childagen’ in Coral Bay. Dit betekent: rustig ontbijten, even naar het strand, lunchen, weer even naar het strand of lezen bij de tent of het zwembad, koken, eten, een wijntje drinken, en op tijd naar bed. Voor het eerst in onze Australië-geschiedenis hebben we het namelijk voor het eerst echt koud ’s avonds. De temperaturen lopen inmiddels terug tot een graad of twintig (wat echt koud aanvoelt als je dertig graden gewend bent). Daarbij stond er aan de Coral Coast een flinke, frisse wind. ’s Avonds een vest aan dus, en niet te laat onze slaapzak(!) in.

Na zoveel chillen waren we woensdag wel weer even klaar met de Coral Coast. Op naar het volgende avontuur! Carnarvon was ons doel die dag. Maar toen we ingepakt en wel in de auto stapten, startte de motor opeens niet meer. Niet weer?! Je begrijpt, de moed zonk ons meteen in de schoenen. Gelukkig werden we al snel weer bijgestaan door een nieuwe Australische held: John de tuinman. Hij was van mening dat onze accu leeg was. En daar hoopten wij dan ook van harte op. John piepte een collega op, die met het juiste gereedschap in een golfkarretje kwam aangescheurd. Onze auto lag een klein uur aan de batterij toen de motor eindelijk weer wilde starten. Thank God! En thank John! Helaas zijn we er nu dus wel achter dat onze accu wat is verouderd en blijkbaar leegloopt als we een paar dagen niet rijden. Dat gaan we dus anders doen, en als het niet anders kan moeten we een nieuwe accu kopen. Gelukkig is dat heel wat goedkoper dan (weer) een nieuwe auto, dus voor nu zijn we blij.

Inmiddels zijn we – na een zenuwslopende rit – veilig en wel aangekomen in Carnarvon. Onze auto heeft het gehaald en de boodschappen voor ons feestmaal van vanavond zijn binnen. We hebben een ‘barbie’ tonight! Ik praat jullie weer bij na onze avonturen in Monkey Mia en Kalbarri, onze volgende bestemmingen.

Naar de haaien!
Baby reef sharks
Share

Over Suzanne

Traveladdict, girlboss, digital nomad, happinessjunkie Suzanne begon in 2009 met bloggen. Vanaf april 2012 doet ze dat op VrijeMeid.nl. Naast haar blog is Suzanne mede-eigenaar van PR-bureau Snappr en schreef zij het boek Work Hard Travel Harder. Ook een Vrije Meid worden? Suzanne is in te huren als Vrije Mentor! Lees meer over haar Vrije Meid 1:1 Traject op SuzannevanDuijn.nl.

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *