 |
| It’s a classic! |
Hoe dichter we bij LA komen, hoe vaker ik denk: nee, ik wil nog niet naar huis! Dit rondreizen bebalt me wel. Wat mij betreft reizen we verder en bezoeken we elke dag weer een nieuwe plaats. Over twee dagen vliegen we echter terug naar Nederland. Ons laatste stuk: over Route 66 naar LA.
Vanuit Needles rijden we naar Goffs.Vanaf hier schijnt een mooi stuk Route 66 te beginnen. Dat blijkt te kloppen. Uitgestrekte landschappen, lange rechte wegen, en af en toe een ‘Route 66′-teken op de weg. Op aanraden van Lonely Planet stoppen we even om een liggende foto op de weg te maken, boven het Route 66-teken. Ook stoppen we even bij Roy’s Motel en Cafe, een super oud pand waar motorrijders vroeger standaard stopten. Inmiddels is er weinig meer van over. We besluiten hier ook maar niet te luncen en weer door te rijden. Even later zijn we in Amboy. Vanaf hier wordt de route weer ‘minder’ en pakken we de Highway weer.
Rond 13 uur arriveren we in Barstow, waar we zullen overnachten. In dit plaatsje is het goed heet, maar gelukkig is er een zwembad. Voor het eerst(!) in de vakantie trek ik dan ook mijn bikini aan en plons er in. We zwemmen niet te lang, want je fikt weg! Gelukkig is een boekje lezen in de schaduw ook geen straf.
’s Avonds eten we bij een ‘Italiaan’. Oftewel een typisch Amerikaans restaurant dat pasta serveert. Prima te doen, maar we zijn nu eenmaal verwend als Europeanen. Terug in ons motel kijken we natuurlijk nog wat House of Cards. Overigens is het motel prima! Voor 45 euro hebben we hier dus een zwembad, heerlijk bed, schone kamer, alles netjes, etc. We verblijven in een motel van Super8, een bekende motelketen in Amerika.
 |
| Hollywood! |
Vrijdag rijden we ons laatste ritje van de vakantie: van Barstow terug naar LA. Ongeveer een uur over de Highway, en nog een uur door LA zelf.Nu we toch bezig zijn rijden we ook meteen maar even via Hollywood. Even de ‘letters’ op de kiek zetten! 😉 We checken in bij ons motel in Venice, eten een ijsje, en rijden vervolgens weer naar het Dodger Stadion. Gelukkig zijn we op tijd weggegaan, want het is beredruk op de weg. Nu snap ik wat ze met die LA traffic jams bedoelen! De honkbalwedstrijd is trouwens top. Zoals we inmiddels gewend zijn maken de Amerikanen er echt een feest van. Een spelen, een liedje zingen, de volgende speler groots aankondigen, Twitteren, etc. Totaal duurde de wedstrijd vier uur, maar ik heb me niet verveeld. En we hebben nog veloren ook 😉
Zaterdagochtend pakken we onze koffers in. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat we naar huis gaan. Dat maakt het minder erg. We rijden naar het vliegveld, leveren onze auto in, en halen een laatste decadente Starbucks. Bye bye USA. I’ll be back!!
 |
| Dodgers vs. Brewers |
