 |
| Dus toch? Een echt Amerikaans restaurantje |
Na een week in Alaska moet ik mijn mening over de Amerikaanse cultuur bijschaven.
‘Welke cultuur?!’ zou ik hebben gezegd als je mij een aantal jaar geleden had gevraagd hoe de Amerikaanse cultuur is. Op basis van een eerdere vakantie in Florida was ik tot de conclusie gekomen dat Amerika – zoals wij dat kennen – een korte geschiedenis kent, niet culinair is en geen mooie – oude – architectuur heeft. Geen ‘cultuur’ dus.
Wat is cultuur?
Inmiddels heb ik een andere mening over de Amerikaanse cultuur. Ten eerste is geen cultuur ook een cultuur. Ook dat zegt immers (n)iets over Amerika en de Amerikanen. Maar bovendien heeft Amerika eigenljk toch een cultuur. Zeker als je het begrip cultuur nog eens naloopt. Cultuur is zo’n beetje alles dat niet-natuurlijk is. Of dat nu mooie gebouwen zijn of lelijke. Of dat nu foodie-waardig voedsel is of fastfood.
Met deze nieuwe inzichten meegenomen kom ik tot de conclusie dat Amerika dus wel degelijk een cultuur heeft. Alleen wordt die cultuur dus niet door iedereen als (mooie) cultuur gezien. Bij ‘ Amerika’ denk ik aan een uitgestrekt landschap. Wegen zijn groot, auto’s zijn groot, de borden langs de weg zijn groot. Er zijn veel vrijstaande huizen op grote kavels, maar ook veel hoge gebouwen. Eten en gemak staat centraal. Op elke hoek kun je een hamburger of Starbucks krijgen, en service staat heel hoog in het vaandel.
Vriendelijk of nep?
De service van de Amerikanen was de reden dat ik weer moest denken aan ‘de Amerikaanse cultuur’. Want misschien wordt die nog wel het meest door de Amerikaanse service gekenmerkt. In Florida werden we constant aangesproken met ‘ Hi guys, I’m Stacey and I’m your waitress tonight. How are you doing?’ Voor je kon antwoorden was Stacey alweer verdwenen. En ook nu in Alaska vliegt de vriendelijkheid je om de oren. ‘ Hi folks, welcome in Alaska!’ ‘ Thank you for coming, thank you for being here, I hope you have a great day and a great week!’ Is dat nou vriendelijk of gewoon nep?
Een ander onderdeel van de Amerikaanse cultuur zijn de hoge fooien. Bij elke poep of scheet wordt een fooi verwacht. Geven Amerikanen daarom zo’n geweldige service? Is iedereen daarom zo vriendelijk? Een paar jaar geleden had ik deze Amerikaanse vriendelijkheid als nep of oppervlakkig bestempeld. Maar na een week Alaska kan ik niet anders zeggen dan dat Amerikanen geweldig kunnen acteren of echt plezier hebben in hun werk (en oprecht vrolijk en vriendelijk zijn).
Because I’m happpy
Van de buschauffeurs tot de portier bij Denali National Park tot de vrouwen die in de regen demonstreerden hoe je goud moest zoeken: stuk voor stuk oogden deze Amerikanen enthousiast. Geen enkel beroep lijkt hier te min. Happiness is de highest level of success!
Hoe dat komt? Natuurlijk draagt hun enthousiasme bij aan een goede tip. Maar bovenal denk ik dat die vriendelijkheid een deel is van de Amerikaanse opvoeding. Amerikanen lijken gewoon veel positiever in het leven te staan dan (bijvoorbeeld) Nederlanders. Ze zijn hierdoor echt vrolijker, uitbundiger, meer geinteresseerd (of doen in ieder geval een stuk vriendelijker) dan de meeste Nederlanders. En dat is naar mijn mening eigenlijk toch best een mooi stukje cultuur.
Het zal ongetwijfeld onderdeel zijn van de opvoeding maar de voornaamste reden is het salaris. Het basissalaris is niet al te hoog waardoor ze echt moeten presteren ('nep' aardig zijn) om hoge fooien te vangen 🙂 Nep of niet, ik vind de Amerikaanse cultuur geweldig, kunnen wij in Nederland een voorbeeld aan nemen, wordt het hier misschien ook iets gezelliger 😉
Super interessant, ik denk dat ik je even ga volgen.