Hola allemaal! Dat is alweer even geleden… Ik ben hier ‘druk’ met het Spaanse leven, en bijna afgekickt van mijn internetverslaving. Maar er moet ook geblogd worden. Duty calls!
Inmiddels spreekt ik een poco Spaans. Een heel klein beetje dan, want zo hard gaat dat niet. Er zijn hier zelfs mensen die al acht weken lessen volgen en nog steeds niet overtuigd zijn van hun kunnen. Hoe dat kan? Nou, er gebeurt hier meer dan alleen maar studeren. In feite heb je zelfs maar 2,5 uur op een dag les. Huiswerk krijg je amper, dus tja, dan gebeurt er ook weinig. Al ben ik van plan vandaag maar eens aan mijn vocabulaire te gaan werken. Je kan grammatica immers pas toepassen als je ook wat woorden eromheen kent. Naast wat basisgrammatica ken ik ook het alfabet en een handjevol zinnetjes.
Sinds mijn blog van afgelopen zondag heb ik een goed beeld gekregen van het Spaanse leven hier in Escuela Albufera. ’s Morgens of ’s middags volg je je les met een paar andere mensen met jouw niveau. Verder is het een kwestie van boekjes lezen, door het park wandelen, een vino blanco drinken, boodschapjes doen, de stad in, drankspelletjes spelen, uiteten gaan of – optioneel – studeren. Oh, en slapen natuurlijk. Want het is toch een soort van vakantie.
In de les wordt alleen maar Spaans gesproken. Luisteren kan ik dus inmiddels wel, maar zelf spreken gaat nog erg lastig. Gelukkig oefen ik af en toe als ik een broodje koop of calamares bestel. Er zijn hier in het dorp een paar restaurantjes, een bakkertje en een supermarkt, en al het personeel praat ook alleen Spaans. Het is echt een authentiek dorp, dat dus net onder Valencia ligt, in een groot park aan de zee. Met de bus ben je binnen een kwartier in de stad, dus ook dat is een optie. Ook in Valencia wordt trouwens vrijwel alleen Spaans gesproken. Het is lang niet zo toeristisch als Barcelona of Madrid, dus ideaal voor estudiantes zoals ik.
De andere studenten, een stuk of 30 schat ik, komen uit alle windstreken. Veel Duitsers, maar ook wat Britten, Oostenrijkers, Fransen, Italianen, Belgen en Nederlanders. Al probeer ik de Nederlanders een beetje te mijden. Niet omdat ze niet aardig zijn, maar omdat ik op die manier ook nog eens aan mijn Engels kan werken. Ik heb trouwens een kamergenoot uit Londen, dus ook ’thuis’ ben ik constant aan ’t ‘oefenen’.
Als kers op de taart zijn er ook nog drie activiteiten deze week. Maandag was er een dansles, waar ik verschillende ‘Spaanse’ dansen heb geleerd. Vanmiddag is er een stadstour, waarna we waarschijnlijk met z’n allen gaan eten en drinken. En vrijdag maken we samen paella (of kijken we hoe de docenten dat doen). Daarna is het een kwestie van opeten en krijgen we – hopelijk – onze diploma’s. Ik ben benieuwd of ik ook daadwerkelijk Spaans spreek tegen die tijd, maar ik ben hier natuurlijk vooral (alleen maar) voor de fun. En dat is al aardig gelukt. Ik ben even helemaal uit mijn comfortzone, in een totaal andere omgeving met mensen die ik niet ken (en elkaar ook niet). Ik leer nieuwe dingen en geniet van de rust.
Hasta luego!
PS De foto’s houden jullie tegoed!
