Marokko
Weet jij hoe dadels groeien? Waar kinderen om bedelen? En welk beroep je beter niet kunt hebben als je door de douane moet? Lees hier over de acht dingen die ik leerde in Marokko.
Hoe drink je thee?
Dat ze in Marokko graag thee drinken is niemand vast onbekend. Dat ze van suiker houden waarschijnlijk ook niet. Maar wist jij dat ze thee vanaf zo hoog mogelijk inschenken, en dat de thee vervolgens weer wordt teruggegoten in de theepot, om het hele ritueel nog veelvuldig te herhalen? Marokkanen lijken thee het lekkerste te vinden als deze zo vaak is overgegoten dat die schuimt.
Hoe groeien dadels?
Enig idee hoe dadels groeien? Al sla je me dood, zou ik twee weken geleden geantwoord hebben. Nu weet ik echter dat dadels aan palmbomen groeien, en dat deze in het najaar rijp zijn en geplukt worden. Kokosnoten aan palmbomen? Daar hebben ze in Marokko nog nooit van gehoord!
Waarom je geen nootjes in Marrakech moet kopen
In Marokko is het meeste eten en drinken een stuk goedkoper dan in Nederland. Voor 40 eurocent koop je op straat een verse jus d’orange. Voor 19 euro een leren tas. Toen mijn moeder en ik het cijfer ‘360’ bij de noten zagen staan, dachten wij dan ook nooit dat dit de prijs (omgerekend 36 euro) zou zijn voor een zakje nootjes. Hoogstens voor een kilo, maar ook dit leek ons absurd. Lang verhaal kort: na een fikse ruzie met de marktkoopman gingen wij zonder nootjes naar huis.
Leer Frans!
Wist jij dat de gemiddelde Marokkaan een aardig woordje Frans spreekt? Veel bordjes in Marrakech zijn in het Frans, evenals menukaarten. Onze gidsen en chauffeurs in de Sahara spraken geen Engels maar alleen Frans! Als ik dit had geweten had ik mijn Frans wat bijgespijkerd.
Gevreesd beroep
Toen ik aankwam in Marokko moest ik op een formulier bij de douane invullen wat mijn beroep is. Aangezien ik net een nieuwe baan heb, vulde ik vol trots ‘editor’ in. Ook bij het verlaten van Marokko vulde ik dit weer in als beroep, maar nu werd ik tegengehouden door de douanebeambte. “Are you a journalist?” “No, an editor.” “Which magazine?” “A fashion magazine”. “Which magazine?” “Textilia.” “Can you write it down?” Conclusie: voortaan ben ik weer een lawyer.
Ontbijten met zoetigheid
Thuis ontbijt ik vrijwel altijd met yoghurt en muesli. In het buitenland eet ik local food, wat gezien mijn laatste reizen meestal noedelsoep is. In Marokko stond ik voor een nieuwe uitdaging: zoet, zoeter, zoetst. Jam, zoete broodjes en thee met suiker zijn de voornaamte ingrediënten van een Marokkaans ontbijt. Toch heb ik mij als ‘hartig’ meisje er goed doorheen geslagen. Sterker nog, het wende snel en smaakte eigenlijk erg goed!
Less is niet altijd more
Tijdens een gemiddeld reisje kun je mij uittekenen in shorts en tanktop. In Marokko echter is dit niet zo geaccepteerd. Bloot is niet gepast. Omdat ik me hierdoor ook niet prettig zou voelen in mijn vakantie-uniform, heb ik de hele week lange broeken gedragen. Zwierige, dunne broeken, die uiteindelijk zelfs minder warm bleken dan mijn korte broekjes.
Wat kinderen willen
Snoep? De nieuwste ipad? Speelgoed? Allemaal fout! Kinderen in Marokko spraken mij aan en vroegen om een pen om mee te schrijven(?) en tekenen. Als dat je hart niet breekt weet ik het ook niet. Wellicht kunnen alle (verwende) Nederlandse kinderen eens op vakantie naar Marokko gaan. Dan kunnen ze zich zelf leren vermaken. En laat ze dan meteen wat pennen meenemen!
Wist jij alles al?
Leuke report! Lijkt me ook erg mooi om eens te bezoeken:)
Wat een heerlijke blog! Ik wist trouwens wel dat ze er Frans spreken, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de rest eigenlijk niet wist. En o, jee.. met mijn beroep ga ik nog problemen krijgen 😉