Tussen de Albanese schapen
Eind juni beleefde ik een onvergetelijke werkreis in de bergen van Albanië. Een week lang werken in de natuur zonder afleiding. Wat een gave kans! In deze blog én vlog vertel ik je meer.
Bij het woord ‘workation’ denken veel mensen aan werken op een zonnige bestemming met een flinke groep mensen, coaches en sessies, aangevuld met een cocktail en zo nu en dan een frisse duik in het zwembad. Ook fijn gok ik, maar niet de bedoeling van Andrina Sol van Reizen voor Focus, de kleine reisorganisatie waarmee ik op pad ging. Met Reizen met Focus maakte ik eind juni een geweldige werkreis naar de bergen van Albanië.
Waarom een workation?
Andrina gelooft dat het goed is om als ondernemer zo nu en dan eens uit je comfortzone te stappen en ook weg te gaan uit jouw waan van de dag, zodat je met frisse blik en focus kunt werken aan iets wat je al zo lang wil doen. In de rauwe natuur van Albanië bijvoorbeeld, waar hoge ruwe bergen afgewisseld worden met lieflijke weilanden en kabbelende meertjes.
Ook ontspannen
Omdat hele dagen werken voor niemand bevorderlijk werkt, organiseert Andrina iedere dag een activiteit, variërend van een bezoek aan een plaatselijke familie in de bergen tot een kleine workshop of wandeling. Aan het einde van de reis gaan de laptops dicht en staat er een serieuze hike op de planning, mét overnachting. Klinkt als de ideale combinatie van inspanning en ontspanning, toch?
Het uitzicht na een korte wandeling op de Slangenberg
Dit waren de huisjes waarin we sliepen in Valbona
Op naar Noord-Albanië
Onze reis gaat naar de Valbona-vallei, in het noorden van Albanië vlakbij de grens van Kosovo. Ik vlieg dan ook naar Pristina, de luchthaven van Kosovo. Dit is maar twee uur vliegen vanaf Dusseldorf Airport. Onderweg ontmoette ik Christianne en Sara, de twee andere deelnemers van deze reis. We hebben alle drie een totaal andere achtergrond en leeftijd maar gelukkig klikt het meteen en voelt het alsof we elkaar al weken kennen.
We zijn er!
Aangekomen in Kosovo wacht Andrina ons op, zij was al een dag eerder aangekomen om alles voor ons in orde te maken. Andrina gooide vorig jaar het roer om en verruilde haar banen als jurist en docent voor een eigen reisorganisatie gespecialiseerd in ‘focusreizen’. Ze lijkt voor deze rol geboren! Met onze gehuurde Skoda Fabia tuffen we in een krappe drie uur de grens over, onszelf verwonderend over het prachtige landschap van Kosovo en later Albanië, tegen de ondergaande zon.
Aan het werk, langs het beekje
Eerste ‘werkdag’
Na een heerlijke nacht van diepe slaap gaat de eerste werkdag van start. Op mijn to-do-list staan het schrijven van nieuwe teksten voor mijn website, het schrijven van wat blogs en een persbericht. Nadat ik me heb geïnstalleerd in de tuin en een goede bak koffie heb besteld tik ik in no-time het persbericht. Dit was een taak met hoge prioriteit, wat rest is het werk dat ik met focus en zonder afleiding wil doen.
Offline werken
Het internet werkte beperkt, daar waren we vooraf voor gewaarschuwd. Ik vond dat prima: er was dus echt geen afleiding in vorm van social media en dergelijke. Thuis had ik alle input verzameld die ik nodig had om mijn werk te kunnen doen, waardoor ik niet afhankelijk zou zijn van internet. Achteraf bleek het allemaal mee te vallen: soms werkte het gewoon, andere momenten deden we een beroep op de simkaarten die Andrina voor ons had gekocht of gingen we even werken op een andere locatie.
De citytrip
Op citytrip naar Valbona
Einde van de middag zijn we het dorp Valbona ingewandeld voor een lekkere lunch. Stel je bij het woord dorp niet te veel voor, er staan een stuk of tien huizen verspreid over vijf kilometer, hier en daar loopt een koe over de weg. Had ik al gezegd hoe ontzettend mooi de Valbona vallei is? Denk veel groen tussen de bergen, soms leek het wel een Teletubbielandschap! Ook het water in de beekjes vond ik magisch, vanwege de ijsblauwe kleur. De omgeving van Valbona heeft een kalmerende werking op me, aan thuis denk ik bijna niet.
Business as usual
Ook op de tweede van de vier geplande werkdagen hebben we in de zon zitten knallen. Andrina zorgde tussendoor voor koffie, thee, vers fruit terwijl mijn webteksten soepel uit mijn vingers rolden. De beperkte afleiding werkte gunstig voor me en ik zag ook de andere deelnemers diep verzonken in hun werk en zo nu en dan genietend om zich heen kijken. Tijdens de gezamenlijke momenten kletsen we over van alles en nog wat en is er ruimte om wat te sparren als daar behoefte aan is.
Vooruit met die (berg)geit!
Ter ontspanning zijn we na de lunch, een heerlijk bord spaghetti, de Slangenberg opgegaan. Ik geloof dat men de bergen hier ook wel de ‘vervloekte bergen’ noemt. Ik vond er echter niks vervloekt aan, want mán wat was het mooi! Tijdens een tocht van vier kilometer gingen we omhoog. Onderweg stopten we even voor een slok drinken en… Instagram Live! Ik vond het wel grappig: halverwege de berg, waar geen mens te bekennen is, hadden we extreem goed internet. Je snapt: die pauze duurde wat langer dan gepland.
Hutje op de hei
Na vier kilometer en een paar roodverbrande gezichten kwamen we aan bij een huisje in de middle of nowhere. Tussen de weilanden gevuld met paarse, gele en witte bloemen wonen Lisa en haar familie. Lisa heeft haar werk gemaakt van het ontvangen van wandelaars en zodoende kregen wij er lekkere koffie en koude frisdrank. Wát een fijne plek, ik was heel blij dat Andrina ons hierheen bracht. Ik sloot deze dag voldaan af: ik heb lekker gewerkt en heerlijk gewandeld. Deze combinatie maakt me heel voldaan en ontspannen, terwijl ik thuis afgepeigerd ben na een dag werken.
Het huis van Lisa en haar familie.
Bij Lisa op de bank
Rust in de tent
De twee werkdagen die daarop volgden waren rustig en relaxed. Andrina had nog een workshop in de aanbieding maar in plaats daarvan hebben we allemaal lekker ons eigen ding gedaan, waar genoeg ruimte voor is tijdens de reis. Voor mij betekende dat ook zo nu en dan een wandeling alleen en een meditatie op het gras. Ik wist vooraf dat dit een reis was met focus als insteek, zonder intervisie of businesscoach. Iedereen bepaalt thuis wat hij of zij wil oppakken deze reis en de verantwoordelijkheid voor je werk draag je zelf. Ik vond dat erg prettig: geen focus op persoonlijke ontwikkeling maar echt op het werk.
De grote oversteek
Maandagavond zat onze ‘werkweek’ erop. We pakten onze spullen en doken vroeg in bed, zodat we fit zouden zijn voor de hike van Valbona naar Theth. In deze tocht van 25 kilometer lag een persoonlijke uitdaging voor mij, omdat ik wegens ziekte in de veronderstelling was dat ik dit conditioneel niet zou trekken. Ik heb dit aangegeven en de groep stelde me gerust: alles op eigen tempo. Onze gids Erind stond om acht uur ’s ochtends in de startblokken and so did we. Gekleed in poncho’s en dikke truien wandelden we de eerste vier kilometer het dorp uit. Aan het eind van de verharde weg dronken we nog een kop koffie, strikten we onze veters goed en kon het avontuur beginnen!
Daar gaan we! Op naar Theth.
Lunchtime!
De uitdaging
En of het een avontuur was! Gedurende tien kilometer klommen en klauterden we richting 1800 meter hoogte. We ontdekten verschillende soorten landschappen: van bos tot weiland tot puur en rauw gesteente. Na een dik uur wandelen kwamen mijn emoties los omdat ik merkte dat ik het gewoon kon! Wauw, wat was ik trots! Zelfs als je in het dagelijks leven niet heel regelmatig sport kunt je dit aan. Voor wie niet tegen hoogte kan is het wellicht ook een uitdaging, maar een goede gids loodst je er veilig doorheen, evenals een lieve groep!
Op je gemak
Onderweg zijn we langs twee café’s gekomen. Ook al zo magisch, hoog in de bergen heeft iemand daar iets opgebouwd en wij mochten daarvan genieten. Met koffie, cola en de lunch die we vanuit het guesthouse hebben meegekregen. De eerste stop is vóór het punt van 1800 meter. Eenmaal daar voelt het trouwens alsof je ‘on top of the world’ bent. Daarna volgde de afdaling. We hobbelden rustig naar beneden, ieder op zijn eigen tempo. De stille momenten tijdens de hele hike heb ik als heel prettig ervaren, leven in het NU to the max.
We did it!! Vrouwen aan de top.
Teth
Theth
Na een uur of acht wandelen liepen we het plaatsje Theth in. We’ve made it! Pas toen voelde ik mijn benen, zwaar en stijf. Maar nog meer voelde ik mijn trots en dankbaarheid, wat een geluk dat ik dit mocht meemaken! Ook in Theth had Andrina een leuk guesthouse voor ons uitgezocht. Vooraf wist ik echt niet wat ik moest verwachten van de hospitality in Albanië. Nu kan ik je zeggen: helemaal goed. Lekker eten, mensen met verhalen, lekkere bedden en warme douches.
De boot in
Na een lange nacht vertrokken we naar Fierze, waar we op de boot stapten van Vogel, een man die met zijn familie op een berghelling aan het Komani meer woont. Het Komani meer is een azuurblauw stuwmeer, hoewel het de lengte van een rivier heeft. Na wat opstart/motorproblemen van het bootje vertrokken we voor de tocht van drie uur langs prachtige bergen en rotsen. Een heel erg zen-moment!
Op het Komani meer
Oeps, motor kapot!
Vogel-vrij
Aangekomen bij het ‘dorp’ van Vogel en zijn familie viel mijn mond open van verbazing. In the middle of nowhere, tussen het groen van de bergen en aan het mooie water stonden drie huizen en woonden mensen, honden, koeien, katten, kippen en geiten. Vogel en zijn familie hebben werkelijk een paleisje gebouwd daar, compleet zelfvoorzienend en zo super sereen. Zijn vrouw Lola kookte een heerlijk avondmaal voor ons, het laatste van deze reis. Vogel is erg trots op zijn huis en terecht. Ik raad iedereen die naar Albanië gaat aan om bij hen langs te gaan.
Back home
Helaas komt ook aan al het mooie een einde. Na een overnachting bij Vogel bracht hij ons met de roeiboot terug naar de overkant, waar onze auto stond. Bijna sprakeloos van alle indrukken reden we rustig naar Kosovo, klaar om het vliegtuig naar Dusseldorf te pakken. Ik sukkelde in slaap en probeerde deze week te verwerken. Wat was het fijn!
Nagenieten.. wat was het gezellig!
Uitzicht vanaf de Slangenberg.
De juiste spirit
Waarom was het dan zo fijn? Ik denk een combinatie van de club mensen, de omgeving en de insteek van de reis van Andrina. Ik heb twee van mijn to-do’s afgemaakt, de inschatting om nog een berg blogs te schrijven was iets te fanatiek. Naast het werken achter de laptop heb ik ook tijdens het wandelen veel ruimte in mijn hoofd gekregen en daarmee nieuwe inspiratie en ideeën. Als je deze reis ook overweegt raad ik je aan van te voren met Andrina te bellen en samen jouw wensen en doelstellingen te bespreken. Zij kan je dan een goede inschatting geven van de haalbaarheid.
Meer over de bestemming
Albanië is zo’n beetje het armste land van Europa en was lang ook het meest geïsoleerde, vanwege het communistische regime. Gelukkig ligt dat in het verleden en is het land volop in ontwikkeling! Wij logeerden op drie plekken met allen hun eigen charmes. Er heerst een echte mannencultuur. Maak je over veiligheid en criminaliteit geen zorgen, je kunt er veilig over straat en de bevolking is gastvrij en spreekt vaak een woordje Engels of Duits. Het wordt tijd dat het beeld van dit mooie land wordt bijgesteld, want het is een pareltje in ontwikkeling waar ik zonder twijfel nog meer van wil zien!
Met dank aan Andrina Sol van Reizen voor focus.
