Hoe bemachtig je een baan bij Grazia? 2

Hilmar aan ’t twitteren.

Rondleiding op de redactie

De goodiebag

 
Tot mijn grote blijdschap werd ik laatst uitgenodigd voor de Grazia Twitter Lunch, die georganiseerd zou worden bij 17.000 followers. Tot mijn nog grotere blijdschap vond de lunch plaats op woensdag 10 juli, precies na mijn vakantie én op mijn vrije dag dus. En zo kwam het dat ik mij vanmorgen, gekleed in fuchsiaroze blouse, zwart/witte streepjesbroek en sleehakken, in de trein naar het Grazia HQ in Hoofddorp bevond.

Naast mij bleken er nog twintig andere meiden te zijn die met hoofdredactrice Hilmar Mulder mochten lunchen. Variërend van begin twintig tot over de veertig, maar met één ding gemeen: een tikkeltje verslaafd aan social media. Zoals het een goede Twitter Lunch betaamt lagen alle mobieltjes, naast de schalen met pistoletjes, krentenbollen en couscoussalade, dus op tafel. Dat zou gezellig worden 😉

Hilmar nam het woord en vertelde dat ze ooit afstudeerde als modeontwerpster aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Ze heeft hierna zelfs nog een tijdje als modeontwerpster gefreelance’t. Vervolgens werkte ze achtereenvolgens bij Yes, VIVA, Marie Claire en Cosmopolitan. Eveneens als typgeitje het bladenvak in gerold dus. Hilmar bekent dat ze geen ster is in schrijven. Wel is ze erg sterk in beeld (en styling, mode, marketing, etc. etc. etc.) en heeft ze een nog sterkere rechterhand die wél fantastisch schrijft: Debby Nobel, werkzaam als adjunct hoofdredacteur bij Grazia.

Voor de leek: Grazia is een van oorsprong Italiaanse en wekelijkse glossy die celebrity’s en gossip met mode, beauty en real life combineert. Grazia staat dicht bij de lezer en is niet pretentieus (“as a compliment”). Dit blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat Hilmar bijna altijd reageert op tweets van lezeressen. Ook nu is ze gewoon zichzelf, en vertelt dat ze een beetje blond was toen ze haar baas destijds vertelde dat ze binnen negen weken wel even de Nederlandse Grazia zou opzetten. Uiteindelijk is het haar echter wel gelukt en is Grazia alweer zes jaar één van Nederlands populairste vrouwenbladen.

Na een voorstelrondje, vragenrondje over het blad (wie willen wij op de cover? welk themanummer zou je zeker kopen?), en lekkere lunch, schuiven er nog wat van Hilmar’s collega’s aan. De tijd vliegt! Ik besluit snel ter zake te komen en vraag hoe je nu toch die baan bij Grazia bemachtigt. Hierop vertelt de enige mannelijke medewerker van Grazia dat er vrijwel nooit een vacature voor een fashion editor (of iets anders) wordt geplaatst. Meestal is het toch via via, of krijgt een goede stagiaire de baan. Een stage lopen lijkt dan ook een goede kans voor Grazia-liefhebbers, al blijken deze het tegenwoordig hoog in hun bol te hebben. Gek genoeg krijgen ze weinig aanmeldingen voor een stage, of hebben de stagiaires in spe een heel eisenpakket (“ik kan maar twee dagen per week” of “ik wil alleen over mode schrijven”). Ook freelancers zijn nog niet zo makkelijk te vinden. Het komt erop neer dat maar weinig mensen initiatief tonen, terwijl je toch echt zelf met ideeën moet komen. En dan te bedenken dat de bladenwereld tegenwoordig echt een freelancers-wereld is. Het is weliswaar lastig om vast voor een blad te werken, maar de mogelijkheid voor freelancers betekent tegelijkertijd dat schrijven voor bijvoorbeeld Grazia laagdrempeliger is. Je kunt het in ieder geval proberen.

Na nog een rondleiding over de redactie (heel normale mensen, veel flexplekken, en een bescheiden modehok) is het alweer tijd om naar huis te gaan. Maar niet zonder goodiebag, die was gevuld met verschillende beautyproducten, een zonnebril en een armband. Ik ben benieuwd of ik mijn suggestie binnenkort op de cover van Grazia zie verschijnen!

PS. Al eerder lunchte ik met Marieclaire. Dit was iets persoonlijker door de kleinere groep, en de lezeressen waren wat mondiger. Lees het hier!