 |
| Digitale vrienden: imaginary friends? Afbeelding: photopin |
Tegenwoordig moeten we alles: die fantastische baan, het ideale vriendje, een droomfiguur in een prachtig jurkje, dat reisje naar Bali, en ook nog eens een sociaal leven met geweldige vriendinnen. Vooral die laatste categorie wordt met het jaar een zwaardere taak. Mijn vriendenkring is het laatste deccenium namelijk nogal gegroeid.
Het begon allemaal op een regenachtige herfstavond. Mijn broer had die dag The Sims geïnstalleerd op onze gezamenlijke computer (destijds deelde je computers nog met het hele gezin). Bij gebrek aan beter startte ik ’s avonds het spel op en creëerde mijn eerste Sim. Een fantastische vriendschap was geboren. Elke dag zat ik voortaan aan het scherm gekluisterd om weer het bed in te duiken met haar buurman, een barbecue te organiseren voor onze vrienden, en haar te beschermen tegen inbrekers. Ik had het er druk mee!
Toen ik op kamers ging wonen vreesde ik eventjes eenzaam te worden. De computer was achtergebleven in mijn ouderlijk huis en ik was noodgedwongen om nieuwe vrienden te maken. Al snel bestelde ik daarom de shoebox van Sex and the City, zodat ik iedere avond vier partners in crime had om Cosmo’s mee te drinken en over mannen te kletsen. Vooral Carrie was een grote steun voor me. Zij begreep me altijd volkomen. Naar Samantha keek ik op, omdat ze zo zelfverzekerd was. Miranda stimuleerde me om mijn best te doen met mijn rechtenstudie. En dan was er nog Charlotte, van wie ik leerde hoe je een man aan je kunt binden (waarover ik weer vaak ruzie kreeg met Samantha).
Het leven in New York was heerlijk, maar na een tijdje kreeg ik toch ook behoefte aan Hollandse nuchterheid. Gelukkig leerde ik weldra wat Nederlandse meiden kennen. Doutzen Kroes bijvoorbeeld, een hele mooie meid. En Hilmar Mulder, die me betrekt in brainstormsessies over haar blad. Ze showen me vaak als eerste hun vakantiekiekjes, en ik sta op mijn beurt altijd als eerste klaar om ze te complimenteren met hun mooie outfit. Een steun en toeverlaat, ja zo kun je me wel noemen.
Inmiddels mag ik me gelukkig prijzen met tientallen, wat zeg ik, honderden geweldige vriendinnen. Het enige minpuntje is alleen dat onze vriendschappen soms wat eenzijdig voelen. Als ik niet investeer krijg ik niets terug. Ze nemen ook nooit eens zelf initiatief. Ik sta af en toe op het punt te gaan huilen. Dan houd ik mij maar voor dat ik het me allemaal verbeeld. Echte vriendinnen doen zoiets niet!
