Ruim een week geleden verliet ik Australië en vloog in zes uurtjes van Melbourne naar Bali. Tijd voor alweer mijn laatste avontuur: een vakantie in mijn reis!
Het lijkt alweer zo lang geleden dat ik in Australië was. Al was ik er 25 februari nog. De acht dagen daarna verbleef ik op Bali. En hoewel ik daar al eens was geweest, ben ik weer meteen verliefd geworden op het eiland.
Shankari’s Bali Retreat
De eerste drie nachtjes zou ik verblijven in Shankari’s Bali Retreat aan de westkust. Hier was ik vijf jaar geleden één nachtje geweest met vriendin R., en ik wilde altijd al eens terugkomen. Een mooie kans om dat nu te doen dus. Ik kwam 25 februari ’s middags aan op het vliegveld van Denpasar, regelde een taxi (wennen weer, dat afdingen hier) en was twee uur later in het retreat. Het was nog mooier dan ik me herinnerde: houten huisjes, overal schattige hutjes om te relaxen, drie prachtige zwembaden en wát een rust. Ik heb in die drie dagen totaal misschien vijf andere gasten gezien.
Ik deed die eerste drie dagen amper iets. Met een big smile wakker worden, genieten van het prachtige uitzicht (lees: jungle) vanaf mijn balkonnetje, lezen, zwemmen, bloggen, muziek luisteren, lekker eten en veel slapen. Ook had ik mijn eerste yogalesje sinds máánden (hello spierpijn) en nam ik een Balinese massage. Héér-lijk! Ik voelde me na de massage nog meer ontspannen dan ik al was.
Ubud 2.0
Drie dagen volledige rust – en vooral weiig sociale contacten – waren voor mij ook wel weer genoeg. Ik was dan ook blij toen ik zaterdag de taxi nam naar mijn volgende en laatste bestemming: Ubud! Ook hier ben ik vijf jaar geleden al met R. geweest, maar hierdoor wist ik dat ik ook hier graag terug wilde komen. Ik had voor vijf nachtjes een simpel hotel geboekt mét zwembad. Ik wilde niet te veel gaan doen, en mocht ik uberhaupt geen leuke mensen ontmoeten, dan zou ik me bij het zwembad wel vermaken met een boek. En zo bracht ik de eerste dag dan ook door. Overigens leek Ubud drukker dan in me herinnerde. Ik zag nergens meer fietstaxi’s. In plaats daarvan waren er veel grote auto’s en tourbussen en uiteraard nog steeds veel scooters. Maar wat was Ubud nog steeds leuk: lekker sfeertje, goed eten en drinken, en omringd door prachtige natuur.
Zondag sprong ik achterop de scooter bij een Indo die in het hotel werkt, en had voor nog geen 15 euro een retourtje rijstvelden. Het was met de scooter ruim een uur rijden, maar ik keek mijn ogen uit en voelde me weer helemaal ’thuis’ in Azië. Drukte op de weg, prachtige countryside, het zonnetje dat op me schijnt. De rijstvelden zelf waren ook prachtig en enorm uitgestrekt. De rijstvelden waar we waren zijn wereld erfgoed en heten Jatilhuwith.
Maandag had ik nog een relaxed dagje van alleen zijn, veel lezen én een heerlijke massage. Je hebt in Ubud al een lichaamsmassage van 60 minuten voor 60.000 rupia (4 euro!).
Meditatie en biertjes
De dag daarna (dinsdag) begon mijn sociale leven opeens weer op te bloeien. Ik had eerder die week al een meisje onmoet in het hotel en samen zouden we dinsdag naar meditatieles bij The Yoga Barn (bekende yogaschool in Ubud) gaan. Het meisje heet trouwens Catharine en is Tsjechisch, maar woont/werkt/reist al zes jaar lang overal en nergens. Een enorm voorbeeld 😉 Dinsdagochtend ontmoette ik nog een andere leuke meid – Sandy uit Duitsland – bij het zwembad. Ook zij ging mee naar meditatie. Het was voor mij mijn eerste meditatieles en schrok even toen de docent – een Indiase man met tulband – ons waarschuwde voor huilbuien, hartproblemen en andere ongewenste effecten. Gelukkig ging alles goed. Bij mij althans. Ik heb heel wat mensen horen gillen en snikken tijdens de meditatieles. Totaal duurde het anderhalf uur, waarop we met een grote groep in een kring zaten en iedereen de handen vast had. Even wennen, maar een heel leuke ervaring. Bijzonder, maar erg moeilijk om te omschrijven. Ik zeg, probeer het zelf eens!
Bij de yogastudio ontmoetten we ook Phillip, een jongen uit Australië. Met z’n vieren zijn we die avond gaan eten in Ubud, gevolgd door wat biertjes in een leuke bar. Daar schoven ook nog Mark (Nederland) en Christian (Australië) aan, twee vrienden van Sandy. Later kwamen er nog meer vrienden van Christian bijzitten en nog twee Franse vrienden van Catharine. Heerlijke avond! Zoveel sociaal contact had ik al even niet gehad en was meer dan welkom.
Laatste dag
Woensdag was mijn laatste volle dag in Ubud én van mijn reis. Een speciale dag voor mij dus, en gelukkig was het prachtig weer. Ik ontbeet samen met Catharine en Sandy in ons hotel, waarna we met z’n drieën naar de rijstvelden net buiten het dorp zijn gelopen. Het was echt prachtig en ik had bijna spijt dat ik eerder al een tour had betaald naar die andere rijstvelden. We dronken een sapje mét uitzicht, lunchten terug in Ubud bij Café Wayan (uit Eat Pray Love!) en aten de lekkerste kokos-meringue-taart. Life is so good!
Na een duik in het zwembad zijn we vervolgens maar weer bier gaan drinken bij onze ‘stamkroeg’ Maha (naast het hotel). Ook Phillip, Christian en Mark schoven na het eten weer aan. Toen Maha ging sluiten verplaatsten we ons naar Laughing Buddha, een bar in het dorp waar we cocktails dronken. Lychee Martini baby! Toen ook die bar dicht ging besloten we biertjes te kopen bij de 7 Eleven en die in het zwembad op te gaan drinken. Voor we het wisten was het al heel erg laat (of heel vroeg) en zat mijn laatste avondje Bali erop.
The end
Donderdag – uiteraard – nog even samen ontbeten/gebrunchd, waarop om 13 uur mijn taxi voorkwam. Met bijna pijn in mijn hart nam ik afscheid van mijn nieuwe vrienden en reed naar het vliegveld. Ik had de weken ervoor zo uitgekeken naar huis, maar nu het zover was moest ik toch wel even slikken. Bali heeft me heel erg goed gedaan en ik kijk met een lach (en traan) terug op mijn laatste heerlijke week van mijn prachtige reis van vijf maanden.
Het is zo raar om weer thuis te zijn, maar ik ga me focussen op de positieve dingen in Nederland. Fijn weekend!
