Mijn tweede persreis als travelblogger: Guernsey [met video] 4

Zonder hippe Costa-koffie hoor je er niet bij op Guernsey!

Voor Travelvalley.nl ontdekte ik vorig weekend het culinaire Kanaaleiland Guernsey. Het was mijn tweede persreis als travelblogger. Of moet ik foodblogger zeggen?

Wie denkt dat Britten niet kunnen koken, moet eens naar Guernsey gaan. Al behoren de Kanaaleilanden technisch gezien niet tot Groot-Brittannië. Wel tot het Brits Kroonbezit. Guernsey hoort hierdoor niet bij de Europese Unie en heeft zijn eigen wetten en belastingstelsel. Anyway, het Guernsey International Food Festival was de aanleiding van mijn perstripje naar Guernsey, dus ik had een culinair programma. Lees hier mijn artikel voor Travelvalley.nl.

Op weg naar Guernsey…

First shot <3

Guernsey?

Misschien denk je: waar heeft ze het over? Wat is Guernsey en waar liggen de Kanaaleilanden? Dat zou ik een tijdje geleden ook hebben gedacht. Maar sinds mijn schoonzusje bij haar vriend op Guernsey woont, ken ik het eiland maar al te goed. Dat wil zeggen: van Google. Ik heb me er goed in verdiept en wilde er al een tijdje graag heen. Toen ik de kans kreeg om voor Travelvalley.nl op persreis naar Guernsey te gaan, sprong ik dan ook een gat in de lucht. Maar om op de vraag terug te komen: De Kanaaleilanden liggen in het kanaal tussen Groot-Brittannië en Frankrijk. Guernsey is na Jersey het grootste Kanaaleiland en telt circa 62.000 inwoners. En houdt dit jaar voor het eerst een International Food Festival.

Dat foodfestival is de reden dat ik vrijdag 25 september om 6:15 uur van huis vertrek. Om 8:55 uur vertrekt mijn vlucht naar Londen, waar ik moet overstappen op een vliegtuig naar Guernsey. Het Nederlandse Sunair vliegt ook rechtstreeks, maar helaas niet meer in eind september. Het hoogseizoen is dan immers afgelopen. Jammer genoeg heeft mijn eerste vlucht vertraging en mis ik nét mijn tweede vlucht. Omboeken dus en wachten op de volgende… Uiteindelijk kom ik 17:00 uur lokale tijd – vier uur later dan gepland – aan op Guernsey. Gelukkig staat mijn gids nog (alweer) op mij te wachten. Gill laat me alsnog (snel) het eiland zien, dat gelukkig niet groot is. Het is zelfs kleiner dan Texel. Guernsey blijkt prachtig: een combinatie van verlaten stranden, groene natuur, schattige huisjes en ruige kliffen. Het zonnetje schijnt volop. Om half acht word ik afgezet in mijn hotel, waar ik met liefde een risotto naar binnen werk, en vervolgens ga chillen op mijn hotelkamer. Hoewel het een lange reisdag was zo, ben ik helemaal in mijn element. Ik ben op Guernsey! Als travelblogger!

Sunsetje pakken

Cottages op Guernsey

Bloggen op mijn hotelkamer 😉

Zoek de porkbelly

Zaterdag word ik wakker en prijs me heel gelukkig. Ik ontbijt in het hotel met Eggs Benedict (die hier Croque Madame worden genoemd). Helaas is dit meteen het culinaire hoogtepunt van mijn dag. En dat terwijl ik een Gourmet Tour op de planning heb staan. Al zegt dit meer over de kwaliteit van – en mijn liefde voor Eggs Benedict dan over de tour. De tour is niet slecht, maar een culinair hoogtepunt kan ik het niet noemen. Misschien ben ik gewoon heel erg verwend, dat kan ook. We beginnen ’s morgens bij Seafresh, een visboer die geen tijd voor ons heeft. Daarom komen we te vroeg aan bij de volgende stop; Randalls Brewery. En zo sta ik – na een kopje koffie tijdens het wachten  – al om half 11 met een biertje in de hand. Oké, het kan slechter! Na een rondleiding is het tijd voor de lunch, maar voor we aanschuiven krijgen we eerst nog een presentatie over lokale likeuren. Inmiddels ben ik lichtelijk aangeschoten en snak naar eten. De zeebaars met mosselen en clams gaat er bij deze carnivoor dan ook in alsof het vlees is! Een dessertje toe en ik kan er weer tegenaan. Onee, we krijgen nog kaas (wat je eigenlijk vóór je dessert hoort te eten, foei!).

Vol goede moed en zin in culinaire hoogstandjes vertrekken we naar de volgende stop; Fresh Guernsey Herbs. Hier verbouwen ze héél veel kruiden, zoals basilicum, koriander en peterselie. Ik hoopte op porkbelly of geitenkaas met watermeloen. Oké, ik sla door nu. De laatste stop van de dag is een bekende ciderfarm. Hier krijgen we uitleg over het maken van cider (van appel tot flesje) en mogen uiteraard een beetje proeven. De rest van de groep (lees: Britten) is lyrisch en drinkt de cider tot de laatste druppel op. Bescheiden als ik ben laat ik het glas halfvol staan als we het landgoed weer aflopen. Conclusie van de dag: minder eten dan gehoopt, maar wél een leuke culinaire tour over het eiland gemaakt met veel alcohol 😉 ’s Avonds waan ik me even een echte glamoureuze travelblogger, bestel roomservice (een hamburger!) en begin op bed vast aan mijn eerste artikel.

Eggs Benedict

Cupcakes

IJsje

Porkbelly!

Zondag is alweer mijn laatste dagje op Guernsey. Wat gaat dat hard! Een weekendje is ook zo voorbij… Ook het International Food Festival is bijna voorbij. Vandaag is de laatste dag, en dat wordt gevierd met Seafront Sunday. Ik verwacht een soort Rollende Keukens van Guernsey, maar helaas blijkt het minder druk en blijkt er minder eten dan gehoopt. Ik ga dus maar even koffie drinken en het huis van Victor Hugo (hij woonde lang op Guernsey!) bekijken, en kom dan terug om wat eten te scoren. Er is al meer volk, en mijn ijsje en porkbelly (eindelijk!) zijn heerlijk! Maar ik heb alle kraampjes na een uurtje wel gezien, en dus besluit ik om de rest van mijn tijd op Guernsey nog even nuttig te besteden in plaats van rond te blijven dwalen. Ik loop richting Castle Cornet, een oud fort/kasteel dat Guernsey tegen een invasie van de Fransen moest beschermen. Ik ben dol op dit soort geschiedenisverhalen en kan vanaf hier bovendien een paar mooie foto’s van de haven maken.

Om 15:00 uur check ik uit in mijn hotel, en na een klein akkefietje met de taxi kom ik uiteindelijk om half vier op het vliegveld aan. Ruim op tijd voor mijn vlucht dus, die om 16:30 uur vertrekt. Het vliegveld bestaat uit één ruimte, en een uur later stap ik in een vliegtuigje met propellers. YOLO! Gelukkig heb ik dit keer geen vertraging en heb in Londen zelfs tijd om te eten bij mijn favo Londen-tentje Comptoir Libanair. Daar at ik ook toen ik de vorige keer in Londen was voor werk. Ik prijs me toch nog maar eens heel gelukkig. Twee jaar geleden was ik nog nooit voor werk in het buitenland geweest. En nog nooit (bewust) in Londen. En nu haal ik voor de tweede keer mijn creditcard door de gleuf voor een wrap falafel op Londen Getwick alsof het niets is. Love my job(s)! Thank you Karma!

Huis van Victor Hugo

Bizar groot eb en vloed-verschil!

Vanaf Castle Cornet

Bourgogne vs. Guernsey

Mijn teller staat nu dus op twee persreizen als travelblogger (in het buitenland althans, in eigen land ging ik ook al eens op pad). Wat was er anders? Wat was er leuker? Mijn eerste persreis naar de Bourgogne was fantastisch geregeld en daarmee ben ik weer meteen verpest (en bedankt!). De organisatie bij mijn tweede persreis was minder, en ook het eten en drinken was in de Bourgogne (nog) beter dan op Guernsey. Tja, waar kun je beter Bourgonisch genieten dan in de Bourgogne hè? Naar de Bourgogne ging ik met een groepje, en was er een vol programma. Het nadeel was dat je daardoor weinig tot niet je eigen ding kon doen. Op Guernsey had ik meer vrijheid en was ik alleen. Maar daardoor merkte ik ook wel welke voordelen een groepsreis heeft: de gezelligheid. Ik houd van alleen reizen, maar dan is het natuurlijk wel leuk als er lot- of leeftijdsgenoten in de buurt zijn, en dat was op Guernsey niet echt zo. Hoe dan ook, ik ben blij dat ik weer een persreis heb mogen maken en kan niet wachten op de volgende!

Ben jij wel eens op Guernsey geweest? Kende je het eiland al? 

Lees hier meer over mijn eerste persreis als travelblogger naar de Bourgogne.